Agrest jest rośliną powszechnie wystękującą w naszej strefie klimatycznej. W stanie dzikim można go spotkać w Azji, Europie środkowej i Ameryce Północnej.  Pędy tego wieloletniego krzewu pokryte są kolcami różnej wielkości, w zależności od gatunku. Większość odmian ma pędy sztywne, proste, liście o blaszkach trój lub pięciodzielnych, z ząbkowaniem na brzegi. Agrest jest rośliną łatwą w uprawie i odporna na mróz.

Ananas jest rośliną wieloletnią, pochodzącą z Brazylii. Obecnie jest uprawiana również na Kubie, Florydzie, w Puerto Rico, Afryce i Azji. Roślina ta potrzebuje niewiele wody, wyglądem przypomina agawę lub jukę. Ze środka krzewu wyrasta pęd z zielonymi liśćmi, poniżej którego znajduje się owoc, zawiązujący się z kwiatostanu.

Anyż, zwany popularnie anyżkiem, pochodzenia z Egiptu i Azji Mniejszej. Jest rośliną jednoroczną, jego łodyga dorasta do wysokości 50 cm, występuje w miejscach słonecznych i osłoniętych od wiatru, preferuje gleby zasadowe o dużej zawartości wapnia. W okresie dojrzewania potrzebuje wysokiej temperatury. Jako roślina lecznicza, a także dodatek do ciast, potraw i napojów był używany już przez Egipcjan około 1500 lat p.n.e.

Awokado rośnie na wiecznie zielonym drzewie z rodziny wawrzynowatych, zwane jest także gruszką aligatorową, pochodzi z Meksyku, choć uprawiane jest też w Izraelu, Nowej Zelandii, na Hawajach i w Kenii. Owoce ten do niedawna był zupełnie nieznany w Europie, do której zaczął być masowo importowany zaledwie 30 lat temu. Istnieje 20 odmian awokado o owocach owalnych lub kulistych o różnym zabarwieniu ( fioletowym, żółtym, jasnoróżowym). 

Bakłażan to roślina warzywna wywodząca się z rodziny psiankowatych. Inne jej nazwy to; oberżyna, psianka podłużna, psianka bakłażan, gruszka miłosna. W odróżnieniu od ziemniaków czy pomidorów, należących do tej samej rodziny, bakłażany nie są słodkie. Pochodzą z tropikalnych rejonów Indii, stamtąd rozprzestrzeniły się na Bliski i Daleki Wschód, a potem na południe Europy i wybrzeże Morza Śródziemnego.

Banany są bylinami o gęsto wyrastających z ziemi pędach. Każdy z nich rozwija gigantyczne, podłużne liście dochodzące do 4,5 m długości. Ze szczytu, na długim trzonku wyrasta kwiatostan, z którego po zaowocowaniu zawisają groniaste kiście żółtych, czerwonych lub zielonych bananów.

Są botaniczną formą przejściową pomiędzy kapustą a kalafiorem. Nazywa się je czasami kapustą szparagową lub zielonym kalafiorem. We Włoszech uprawiano je już w czasach starożytnych. W Polsce znane są od siedemnastego wieku. Ojczyzną brokułów są kraje basenu Morza Śródziemnego. Są zasobne w witaminy z grupy B, a także witaminy A, C, PP, E oraz karoten.

Brukselka należy do rodziny warzyw kapustnych. Pochodzi z Belgii, gdzie uprawiana jest od stuleci. Najbardziej rozpowszechniona jest w Europie Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych. Ma charakterystyczny smak i efektywny wygląd miniaturowej kapusty o zielonej barwie. Odmiana polskiej brukselki jest ciemnozielona. Warzywo to zawiera witaminy: C, B1, B2, kwas foliowy i wiele substancji mineralnych, m.in. potas, żelazo, magnez. 

Brzoskwinia nazywana jest "królewski owocem ".Pochodzi z Dalekiego Wschodu, za jej ojczyznę uważa się Persję i Chiny. Do Europy trafiła w I wieku naszej ery, a jej uprawą jako pierwsi zajęli się Rzymianie. Obecnie na świecie uprawia się dużą liczbą odmian brzoskwiń. Owoce te dzielą się na deserowe ,z miąższem łatwo odchodzącym od pestki i tzw. twardki, które wydają się lekko niedojrzałe.

Buraki czerwone uprawiane były już w IV wieku p.n.e. W Babilonie i Mykenach ok. 2000 lat p.n.e. Używano liści buraka jako ziela leczniczego. Korzenie buraków zaczęto stosować 800 lat p.n.e. w krajach śródziemnomorskich. Z czasem wyhodowano odmienne podgatunki; burak korzeniowy i liściowy, czyli boćwinę.

Cebula to jedno z najważniejszych i najpopularniejszych warzyw. Walory smakowe - ostry smak i zapach oraz wartości zdrowotne i odżywcze czynią stosowaną jarzynę i przyprawę kuchenną. Jest jednym z najsilniejszych naturalnych środków dezynfekcyjnych. Działa na organizm odkwaszająco. Zawarte w niej fitoncydy hamują rozwój niektórych bakterii, np. ropnych. Ma też właściwości rozpuszczania fibryny, która jest niebezpieczna dla ludzi o mało ruchliwym trybie życia.

Chrzan znany był już w starożytności. Jego część jadalna to mięsiste korzenie o ostrym smaku i silnym zapachu. Jada się je surowe, utarte, suszone i konserwowane. Liście chrzanu używane są jako przyprawy do solonych i konserwowanych warzyw, np. ogórków. W Polsce występuje dziko - ma zastosowanie w lecznictwie , oraz jako roślina ogrodowa, która lepiej nadaje się do stosowania w kuchni. Jest bogatym źródłem witaminy C. Tarty chrzan stanowi znakomitą przyprawę do mięsa; można go zmieszać ze słodką śmietaną z dodatkiem cukru lub z gotowanymi, utratami burakami i jabłkami.