Artretyzm to zapalenie tkanek stawów, wywoływane najczęściej zapaleniem kostno-stawowym lub reumatoidalnym zapaleniem stawów. Choroba spowodowana jest stopniowym starzeniem się, czyli "zużywaniem" chrząstek pokrywających powierzchnię stawu, co prowadzi do jego uszkodzenia, a w konsekwencji do stanów zapalnych.

Bóle pleców to dolegliwość, na którą skarży się okresowo bądź stale większość osób dorosłych. Coraz częściej dotyczą one również dzieci i młodzieży. Sprzyja im otyłość i siedzący tryb życia. Często na ból kręgosłupa skarżą się kobiety oczekujące dziecka, szczególnie pod koniec ciąży. Bóle wywołane napięciem mięśni przykręgosłupowych mogą być przenoszone poprzez nerwy do odległych okolic ciała i wywołać np. ból głowy, ramienia, podudzia.

Dna moczanowa jest to ostre zapalenie stawów, wywołane odkładaniem się w stawach i ścięgnach kryształów kwasu moczowego. Charakteryzuje się ostrymi bólami dotkniętego procesem stawu zazwyczaj kilka dni. Następnym etapem choroby jest przewlekłe zapalenie wielostawowe. Choroba najczęściej dotyczy mężczyzn. Pierwsze objawy występują w wieku 35-45 lat.

Termin "dystrofia" używany jest obecnie jako określenie co najmniej 7-8 typów chorób mięśni, różniących się od siebie objawami, przebiegiem klinicznym i typem dziedziczenia. Ogólnie są to postępujące, dziedziczne choroby mięśni szkieletowych. Ujawniają się w dzieciństwie, tj. około 2-9 roku życia, niektóre tylko we wczesnej młodości, w wieku około 20 lat. Przebieg choroby bywa ciężki, prowadzący do unieruchomienia chorego w ciągu kilkunastu lat, lub też lżejszy, powodujący dopiero po latach większe ograniczenia ruchowe.

Haluksem określa się zniekształcenie stawu pomiędzy paliczkiem bliższym paliczkiem bliższym palucha stopy, stanowiącym jego podstawę, a kością do niego przylegającą, czyli kością przodostopia. Haluksy mogą występować jedno- lub dwustronnie. Jest to dolegliwość występująca przeważnie u kobiet.

Osteoporoza to choroba, w której dochodzi do zmniejszenia ilości tkanki kostnej. Ubywa zarówno białek budujących kość, jak i substancji mineralnych. Kształt kości pozostaje w zasadzie niezmieniony, chyba, że rozrzedzenie jest duże i wytrzymałość tworzywa kostnego znacznie maleje. Wtedy może dojść do zgniecenia kości i zmiany jej kształtu pod wpływem obciążenia.

Reumatyzm obejmuje różne schorzenia tkanki łącznej, występuje u osób w każdym wieku, choć częściej u osób starszych. Predyspozycje do tej choroby są zwykle wrodzone, jednak na jej rozwój wpływa też tryb życia i sposób odżywiania się.

Nerw kulszowy jest najdłuższym nerwem ludzkiego ciała. Rozpoczyna się w dolnej części okolicy lędźwiowej, przebiega przez miednicę, udo i kończy się w obrębie mięśni łydki. W przypadku podrażnienia lub uszkodzenia włókien nerwowych pojawiają się dolegliwości bólowe na przebiegu tego nerwu, które zwane są rwą kulszową. Ból pojawia się w okolicy krzyżowej, skąd promieniuje w dół wzdłuż nogi.

Każdy mięsień zbudowany jest z bardzo licznych pęczków mięśniowych, które z kolei utworzone są z mikroskopijnych włókienek mięśniowych. Dzięki ich zdolności do aktywnego skurczu dochodzi do skrócenia długości całego mięśnia i kończyna może wykonać pracę. Wymaga ona dostarczenia energii, pożywienia oraz tlenu do skracających się komórek. Bolesny skurcz mięśniowy polega na zazwyczaj krótkotrwałym nagłym napięciu mięśnia.

Kości i stawy otoczone są elementami tkanki łącznej, takimi jak ścięgna i więzadła, które w odróżnieniu od struktur tkanki kostnej zachowują pełną miękkość i elastyczność, dzięki czemu możliwy jest ruch w miejscu połączeń stawowych, a także w obrębie kończyn i całego układu kostnoszkieletowego. Do tkanek miękkich zaliczamy również mięśnie wykonujące pracę oraz ochraniające kości i zaopatrujące organizm nerwy i naczynia krwionośne.

Kości wchodzące w skład układu ruchu człowieka zbudowane są z wewnętrznej warstwy gąbczastej, której pneumatyczna struktura zwiększa wytrzymałość na urazy jest miejscem wypełnionym szpikiem kostnym, oraz z zewnętrznej warstwy - okostnej. Złamaniem nazywa się całkowite przerwanie ciągłości kości, natomiast o pęknięciu można mówić wtedy, gdy tylko część struktury kostnej ulega uszkodzeniu.