Termin "dystrofia" używany jest obecnie jako określenie co najmniej 7-8 typów chorób mięśni, różniących się od siebie objawami, przebiegiem klinicznym i typem dziedziczenia. Ogólnie są to postępujące, dziedziczne choroby mięśni szkieletowych.
Ujawniają się w dzieciństwie, tj. około 2-9 roku życia, niektóre tylko we wczesnej młodości, w wieku około 20 lat. Przebieg choroby bywa ciężki, prowadzący do unieruchomienia chorego w ciągu kilkunastu lat, lub też lżejszy, powodujący dopiero po latach większe ograniczenia ruchowe.

Objawy dystrofii mięśniowej

Podstawowy objaw to zanik i postępujące osłabienie mięśni. Powoduje to, w zależności od typu dystrofii, zaburzenia chodu, np. kaczkowaty, trudności we wstawaniu, przykurcze stawowe, sztywność kręgosłupa. Czasami dochodzi do przerostu pewnych grup mięśni, np. łydek i pośladków. Bardzo dokuczliwe są także objawy związane z osłabieniem mięśni obręczy barkowej, gdyż uniemożliwiają one w zaawansowanych stadiach choroby wykonanie nawet prostych czynności, takich jak ubieranie się lub przenoszenie przedmiotów. Istnieje również typ dystrofii, w którym dochodzi do osłabienia mięśni twarzy.

Przyczyny dystrofii mięśniowej

Przyczyny choroby nie są do końca wyjaśnione. Uczeni przytaczają jednak coraz więcej dowodów na istnienie u osób chorych pewnej nieprawidłowości w budowie błony komórkowej komórek mięśniowych, a także błon komórkowych komórek tworzących inne tkanki. Mięśnie osób, u których występuje choroba, mają więc nieprawidłową budowę, a co za tym idzie zaburzona jest ich funkcja.

Leczenie naturalne

Medycyna konwencjonalna nie zna niestety leków, które mogłyby zatrzymać postęp choroby lub ją wyleczyć. Największe znaczenie według lekarzy ma więc fizykoterapia i ewentualne poradnictwo genetyczne, wykrywające nosicieli genów.

Rehabilitacja ruchowa i masaże zwalniają postęp choroby i zapobiegają powstawaniu przykurczów mięśni. Powinny być stosowane w każdym stadium choroby i dobrane indywidualnie do potrzeb i możliwości chorego.

Dietetyka

Dieta chorego na dystrofię mięśniową musi być wysokobiałkowa oraz bogata w witaminy. Według niektórych badań za osłabienie mięśni odpowiedzialny jest niedobór witaminy E oraz selenu. Należy więc spożywać jak największą ilość świeżych warzyw i owoców, szczególnie tych obfitujących w wymienione składniki. Bogate źródła witaminy E to następujące pokarmy:

• oleje roślinne
• migdały sojowe
• nasiona słonecznika
• ziarna zbóż
• zielone warzywa liściaste
• kukurydza
• mleko
• masło
• sery i jajka

Pokarmy bogate w selen:

• orzechy brazylijskie
• tuńczyk
• ostrygi
• małże
• nasiona słonecznika
• mąka pszenna
• wątróbka drobiowa

Aromaterapia

Aromaterapeuci stosują masaż całego ciała olejkami pobudzającymi. Olejkami tymi są olejek jałowcowy i z rozmarynu