Szparagi to roślina z rodziny liliowatych. Istnieje około 150 gatunków tych rozdzielnopłciowych bylin.  Mają one kłącze, mięsiste korzenie, przekształcone w łuski i liście i niepozorne kwiaty. Owocem jest kulista jagoda. Kilka gatunków uprawia się jako rośliny ozdobne (asparagusy). W tak zwanych szparagarniach uprawiany jest szparag lekarski, który rośnie dziko w Europie i Azji. 

Szpinak to jedno lub dwupienna roślina warzywna z rodziny komosowatych. W stanie dzikim nie występuje, uprawia się go powszechnie w gruncie oraz w szklarniach i jest dostępny przez cały rok: wiosną i latem – świeże, młode listki, jesienią i zimą – mrożone. Ma do 70 cm wysokości, kwiaty zebrane w niepozorne kłosy. Rozety liściowe są bardzo wartościowe – zawierają witaminy A, B i C, karoten oraz sole mineralne, zwłaszcza żelazo i wapń, jednak pierwiastki te są trudno przyswajane ze względu na zawarty w szpinaku kwas szczawiowy. 

Roślinę tę spotyka się pod nazwami fejhoa, feijoa lub acca seplowa. Pochodzi z Brazylii, Argentyny oraz Urugwaju.  Jej plantacje znajdują się w Kalifornii i Australii, ale ponieważ dobrze znosi temperatury do -10 C, można uprawiać ją także w południowej części Francji, Gruzji, na Krymie i w Algierii. Owoce akki można spożywać na surowo lub przygotowywać z nich wyśmienite dżemy, galaretki, kompoty oraz wina. Owce dobrze znoszą przechowywanie przez około 40 dni później tracą walory smakowe.

Chleb małpi to nic innego, jako dobrze wszystkim znany baobab. Jest to największe drzewo świata, zresztą nie tylko olbrzymie, ale także długowieczne. Średnica pnia zazwyczaj się okazy mające nawet 21 m średnicy. Ma 18-25 m wysokości, w tym sam pień to około 10m. Rosną na sawannach Afryki Środkowej, w Australii oraz na Madagaskarze. Tubylcy zamieszkujący te tereny uważali baobab za drzewo święte. Według ich wierzeń spróchniałe ogromne pnie zamieszkują ważni bogowie. Miąższ owoców zawierają witaminy B, C, białko, tłuszcz, wapń i fosfor.

Jest to jednoroczna, krzaczasta roślina, która należy do rodziny motylkowatych. Rośnie do 100 cm i ma sztywną, kanciastą łodygę. Od niej odchodzą nieparzystopierzaste liście złożone z 11-15 jajowatych, na brzegu piłkowanych listków. Motylkowe kwiaty są pojedyncze i znajdują się w kątach liści. Mogą mieć białą, fioletową lub czerwoną barwę. Jej największe uprawy znajdują się w Europie ( przede wszystkim w krajach śródziemnomorskich), Afryce, Azji Mniejszej i Środkowej, Indiach, Turcji, Maroku, Birmie, Chinach, a także w Meksyku, Chile i Kolumbii. Kiedyś uważana była za roślinę najbiedniejszych, jednak dzisiaj trafia na najwykwintniejsze stoły świata.