Tarczyca szerokolistna to mrozoodporna bylina z rodziny wargowych. Rośnie na pospolitych przepuszczalnych glebach w półcieniu lub słońcu. Latem ma ładne, drobne, niebieskie kwiaty. Uznawana jest za najlepszy, naturalny środek uspokajający, dodatkowo działa przeciwbólowo i nasennie.

Tasznik pospolity to zioło z rodziny krzyżowych, zwykle dwuletnie. Występuje w całej Europie jako rozpowszechniony, trudny do wytępienie chwast. Kwitnie białymi, drobnymi kwiatkami, w zależności od okolicy klimatycznej przez cały rok. Surowcem leczniczym są nadziemne pędy.

Tatarak zwyczajny jest byliną z rodziny obrazkowatych, pochodzącą z Azji Środkowej, do Polski dostał się dzięki Tatarom, skąd jego nazwa. Występuje na brzegach wód. Jest to roślina trwała, o rozgałęzionych kłączach i kolbowym kwiatostanie. Surowcem leczniczym jest kłącze.

Na zachodnich stokach Andów, od Kolumbii, przez Ekwador po Peru rośnie tojowiec kondurango - krzewiaste pnącze o zdrewniałych lianach należące do rodziny trojeściowatych. Okryte jest szarą korą, a młode pędy mają kutnerowate, brązowe lub oliwkowe włoski. Liana osiąga około 10 cm grubości.

Jest to gatunek z rodziny trędownikowatych, który rośnie w prawie całej Europie, w Azji Wschodniej i Zachodniej. W Polsce jest to dość pospolity chwast łąk i pastwisk. Można go spotkać na niżach aż do niższych partii gór, w lasach liściastych i zaroślach, w podmokłych lasach i w okolicach wód.

Roślina ta jest przedstawicielem rodziny trojeściowatych. Zasięg jej występowania obejmuje przede wszystkim Amerykę Północną, rośnie od Kanady po Karolinę Północną. W Polsce jest rzadko uprawiana, czasem występuje jako chwast w pobliżu ludzkich siedzib, zwłaszcza na wschodzie kraju i na Mazurach. Trojeść jest byliną, której łodyga rośnie do wysokości 2,5 m.

Trybula jest od wieków znaną w medycynie rośliną leczniczą. Jej największe zbiory mają miejsce ma południowo-wschodnich terenach Europy oraz w zachodniej części Azji. W Polsce często jest uprawiana w przydomowych ogródkach niekiedy dziczeje.

Żarnowiec miotlasty jest krzewem z rodziny motylkowatych. Rośnie w południowej i środkowej Europie. W Polsce spotyka się go w piaszczystych borach, na słonecznych wzgórzach i nieużytkach. Wysiewa się go też na paszę dla zwierząt. Krzew osiąga 1,5 m wysokości, ma miotlaste, czterokanciaste, proste i długie gałązki, z drobnymi, lancetowatymi listkami, które od spodu są omszone.

Żeń-szeń to bylina z rodziny araliowatych, rosnąca na terenie Azji Wschodniej, przede wszystkim w Korei Północnej i w Chinach. W Ameryce Północnej występuje pokrewny gatunek, wykorzystywany do celów leczniczych i kosmetycznych.

Żeń-szeń syberyjski jest gatunkiem występującym na Syberii. Korzeń rośliny przypomina swoim wyglądem żeń-szeń chiński i japoński, ale jako działanie jest nieco odmienne. Przede wszystkim nie ma tak silnych właściwości pobudzających, dlatego jest bardziej zalecany dla osób młodych.

Żywokost lekarski jest byliną z rodziny szerokolistnych. Rośnie w całej Europie, na nizinach i terenach podgórskich. Występuje na łąkach, w rowach i przy drogach, na glebach wilgotnych i mokrych, bogatych w azotany. W Polsce jest bardzo powszechny, z wyjątkiem gór.