Szczaw to roślina zielona, najczęściej wieloletnia, lub półkrzew z rodziny rdestowatych. Spotyka się go przed wszystkim na półkuli północnej, w umiarkowanej strefie klimatycznej, głównie w Europie Północnej, rzadziej w Południowej. Spośród około 150 gatunków w Polsce występuje około 20. Najpopularniejsze to szczaw polny oraz szczaw zwyczajny; rosnący w rowach i na łąkach, ale także uprawiany na polach i w szklarniach.
Liście szczawiu zawierają dużo białka i są bogatym źródłem żelaza, a także witaminy C (45 mg w 100g), A i B. Ich składnikiem jest też szkodliwy dla organizmu szczawian potasu, który rozpuszcza się w wodzie i sokach trawiennych. Kwaśny smak szczaw zawdzięcza kwasowi szczawiowemu.
Spożywany w zbyt dużych ilościach powoduje odwapnienie organizmu.

Uwaga
Szczaw należy unikać w artretyzmie, reumatyzmie, kamicy, chorobach nerek oraz biegunkach.

Stosowany wewnętrznie

Szczaw:

• pobudza wydzielanie soków żołądkowych,
• ułatwia trawienie;
• pomaga w leczeniu żylaków, hemoroidów, astmy i miażdżycy;
• odwar z liści 25 g na 1 l wody działa na organizm oczyszczająco;
• napar z korzeni 25 g na 1 l wody ma właściwości moczopędne i przeczyszczające.

Stosowany zewnętrznie

Surowy sok ze szczawiu wkraplany do ucha pomaga w zapaleniu; odwar z liści jako kompres może być stosowany na okłady trudno gojących się ran i wysypek.