Szczypiorek to roślina cebulowa z rodziny liliowatych. Rośnie dziko w Europie i Azji, bywa też uprawiana. Ma cienkie, delikatne i intensywnie zielone liście, długości 15-20 cm. Wyrastają z poziemnych łodyg, są wewnątrz puste, na przekroju okrągłe. Po ścięciu odrastają. Liście i pędy kwiatostanowe są jadalne. Szczypiorek był znany i ceniony już w starożytności. Bardzo popularną rośliną przyprawową stał się w średniowieczu. Dziś świeży szczypiorek, kupowany najczęściej w pęczkach, spożywa się przez cały rok, doceniają jego walory smakowe, aromatyczne, a także właściwości lecznicze. Odznacz się bogactwem składników mineralnych, witamin z grupy B, zawiera karoten, a przede wszystkim znaczne ilości witaminy C. Jego działanie antybiotyczne jest podobne do działania czosnku i cebuli. Może być stosowany w każdej diecie, bez żadnych przeciwwskazań. Świeże listki można dodawać do zup, np. pomidorowej, sosów, sałatek, zielonej sałaty, potraw z jaj, twarożku i żółtego sera, suszonych grzybów i gotowanych ryb. Nadają się do kanapek i grzanek – dodawać bezpośrednio przed spożyciem, aby zachowały aromat. Największą wartość odżywczą ma szczypiorek bezpośrednio po zerwaniu.

Szczypiorek dodany do masła albo sera godzinę przed jedzeniem poprawia smak potraw.

Stosowany wewnętrznie

Szczypiorek:

• działa antyseptycznie i antyinfekcyjnie.
• pobudza apetyt,
• zwiększa wydzielanie soków żołądkowych,
• zapobiega niestrawnością,
• działa leczniczo na nerki.