Cukrowe jabłko jest przedstawicielem rodziny flaszowców, do której należy także cherymoja. Inne nazwy tego owocu to atemoja, anan, hanon, ata, rinin, meba czy sarisa. Nazwa jest tyle, ile miejsc, w których znane jest cukrowe jabłko. Tak jak inne flaszowce, roślina ta pochodzi prawdopodobnie z tropikalnych rejonów Ameryki Środkowej i Archipelagu Antylskiego, rośnie także w Kalifornii i na Wyspach Kanaryjskich. Największe uprawy tego jabłka znajdują się w Indiach na Kubie, Dominikanie, w Ekwadorze, Wenezueli, Meksyku i Tajlandii. Nietrwałość owoców i wynikające stąd problemy z transportem powodują, że są one nieznane w wielu rejonach Świata.

Czeremcha jest drzewem lub krzewem osiągającym wysokość 15 m. Jej liście mają eliptyczny lub odwrotnie jajowaty kształt i są brzegiem piłkowane. Ich spodnia strona jest szarozielona, a górna matowa i pomarszczona. Przy rozdarciu podobnie jak inne części rośliny, wydzielają dość nieprzyjemny zapach. Kwiaty zebrane są w luźne, zwisające grona. Mają białą barwę i pięknie pachną. Owocem jest kulisty pestkowiec, mający około 8 mm średnicy. Jest czarny i błyszczący, natomiast w środku lepki i jasny. 

Ten gatunek bodziszka, zwany także pychawcem, rośnie dziko prawie w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji ( w tym w Chinach i Japonii), w Afryce, Ameryce i Nowej Zelandii. W Polsce jest o roślina pospolita, upodobała sobie przede wszystkim podmokłe zarośla, lasy i rumowiska. Cała roślina nieprzyjemnie pachnie, szczególnie po roztarciu. Jej sok w miejscu kontaktu ze skórą może wywołać bąble. Ziele bodziszka zawiera garbniki, olejki eteryczne i gorycze.

Hizop lekarski jest krzewiną z rodziny jasnotowatych (wargowatych - Lamiaceae). Był znany w starożytności - robiono z niego wino. Ma prosto wzniesioną łodygę, drewniejącą u nasady, wysokości 40-50 cm i drobne, lancetowate, sztywne liście, z podwiniętym brzegiem. Drobne kwiaty są niebieskie, spotykane są też odmiany purpurowe, różowe lub białe. Kwitnie w lipcu i sierpniu, przyciągając motyle i pszczoły. 

Miodunka plamista jest byliną z rodziny szorstkolistnych, dorasta do wysokości 30 cm. Kłącza tej rośliny są owłosione. Zioło występuje przede wszystkim w miejscach zacienionych i wilgotnych, przeważnie są to zarośla i lasy iglaste środkowej Europy. Miodunka kwitnie od marca do czerwca kwiatami zebranymi w kwiatostany, które początkowo są czerwone, później niebieskie i fioletowe. Zioło to od dawna było wykorzystywane w medycynie ludowej jako środek wykrztuśny.

Olsza czarna to drzewo osiągające niekiedy wysokość 25 m, jest przedstawicielem rodziny brzozowatych. Swoją nazwę zawdzięcza czarnej korze, która pokrywa strzelisty pień i konary. W okresie od marca do kwietnia zakwita, owocuje jesienią w postaci drobnych, oskrzydlonych orzeszków. Drzewo to powszechne jest w naszej strefie klimatycznej, występuje zazwyczaj na bagnach, terenach podmokłych i wilgotnych łąkach.

Ta bylina należy do rodziny pierwiosnkowatych i występuje w Europie, Azji Mniejszej aż po Daleki Wschód. W Polsce jest dość pospolita, najłatwiej znaleźć ją na suchych, słonecznych łąkach i w zaroślach, na niżu i w niższych partiach gór. Rośliną pod ziemią wytwarza grube i długie kłącze, które nad ziemią zamienia się w rozetę jajowatych, osadzonych na ogonkach, owłosionych liści. Medycyna wykorzystuje kwiaty w początkowym stadium kwitnienia, liście oraz korzenie.

W stanie naturalnym roślinę tę spotyka się w Europie środkowej aż po Syberię, natomiast w Polsce rośnie pospolicie na pastwiskach i torfowiskach, na podłożu kwaśnym i wilgotnym. Jest to bylina dochodząca do 30 cm wysokości, która ma grube, wrzecionowate, wewnątrz czerwone kłącze. Do celów leczniczych wykorzystuje się kłącza starych roślin, które zawierają garbniki, kwasy organiczne, żywice woski oraz sole mineralne.

Roślina ta należy do rodziny rdestowatych, która obejmuje ponad 200 różnych gatunków. Zasięg występowania rdestu obejmuje całą Europę, w Polsce rośnie na niżu i w górach. Jest to chwast powszechny na polach, pastwiskach, przydrożach, piaszczystych nieużytkach. Rdest ptasi jest roczną lub dwuletnią rośliną o około 50 centymetrowej łodydze.

Rdest wężownik jest trwałą byliną osiągającą 1 m wysokości. Wytwarza grube, podziemne kłącza. Łodyga jest cienka, pojedyncza i słabo ulistniona. Rosną na niej jajowate, zaostrzone, ogonkowe liście o szarym spodzie. Na końcu łodygi znajduje się gruby, zbity kwiatostan o kłosowatym kształcie. Kwiaty są drobne i różowe. Owocem rdestu jest trzykanciasty orzeszek.