

Darmowa dostawa już od 250 zł
Bardziej popularna nazwa tej rośliny to goździkowiec korzenny, czapetka to nic innego jak popularne goździki. Znana była od wieków. Najpierw była powszechnie stosowaną przyprawą, dopiero od XVIII wieku zaczęto uznawać ją za lekarstwo. Pochodzi z wysp Archipelagu Moluckiego, kiedyś nazywanych Wyspami Goździkowymi. To bardzo wymagająca roślina, występuje tylko na nasłonecznionych i bezwietrznych nizinach.
Ojczyzna cząbru jest wschodnie wybrzeże Morza śródziemnomorskiego i Azja Mniejsza, stamtąd roślina rozpowszechniła się na terenie Afryki, Syrii, Palestyny. W Europie znana jest od IX wieku. Cząber lubi wysokie temperatury i dobre nasłonecznienie, rośnie na żyznych glebach z dużą ilością próchnicy i wapnia. Ze względu na takie wymagania często uprawia się go w doniczkach w domu. Jest roczną rośliną z rodziny wargowatych. Ziele ma korzenny, intensywny zapach dzięki zawartości olejku eterycznego. Poza tym w skład ziela wchodzą śluzy, żywice, karotenoidy, witamina C oraz składniki mineralne (wapń, potas, magnez, żelazo, sód, cynk, mangan, kobalt, miedź).
Czyr inaczej nazywany jest włóknouszkiem ukośnym lub hubą brzozową. Jest to pasożyt grzyb rosnący na pniu brzozy, tworzący guzkowate narośla. Huba może być biała lub czarna, jest bardzo twarda po wysuszeniu i pasożytuje na brzozie brodawkowatej, omszonej i białej, ale grzyb ten pojawia się także na pniach modrzewi, klonów, dębów, lip. Najsilniejsze działanie lecznicze ma jednak czyr rosnący na brzozie. Po pewnym czasie doprowadza do śmierci drzewa, na którym pasożytuje, należy więc pamiętać, że właściwości lecznicze ma tylko czyr zebrany z żywych drzew.
Hizop lekarski jest krzewiną z rodziny jasnotowatych (wargowatych - Lamiaceae). Był znany w starożytności - robiono z niego wino. Ma prosto wzniesioną łodygę, drewniejącą u nasady, wysokości 40-50 cm i drobne, lancetowate, sztywne liście, z podwiniętym brzegiem. Drobne kwiaty są niebieskie, spotykane są też odmiany purpurowe, różowe lub białe. Kwitnie w lipcu i sierpniu, przyciągając motyle i pszczoły.
Roślina ta należy do rodziny wargowych i jest półkrzewem występującym na polskich niżach, terenach piaskowych, słonecznych łąkach, pastwiskach, w rowach i lasach sosnowych. Rośnie w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji i nie gardzi terenami położonymi wysoko w górach, spotykana jest nawet na wysokości 4500 m n. p. m w Himalajach.
Jest to roślina występująca powszechnie i chętnie wykorzystywana w lecznictwie ludowym i ziołolecznictwie. Starożytni Grecy nazywali ją "ziemnym jabłkiem" z powodu delikatnego jabłkowego zapachu liści. Rumianek znany był do niedawna pod nazwą Matricaria, podkreślającą jego znaczenie w leczeniu dolegliwości kobiecych. Ma niemal identyczne właściwości i zastosowanie jak rumian szlachetny.