Głowienka niepozorna bylina z rodziny wargowatych pochodzi z umiarkowanych stref klimatycznych Europy. W Polsce występują na całym obszarze niżu i w niższych partiach gór. Przeważnie rośnie na łąkach, pastwiskach, leśnych polanach, w zaroślach i przydrożnych rowach. Z pochodzenia kłącza głowienki
wyrastają liczne kanciaste łodygi, najczęściej czerwonawe. Ogonkowe liście rosną naprzeciwległe, maja jajowaty kształt i często są płytko karbowane. Drobniutkie kwiaty mają niebieski, fioletowy różowy lub biały kolor i zebrane są w kuliste kwiatostany podobne do kłosów. Surowiec stanowi ziele głowienki (Herba Prunellae), które zabiera się w pogodne dni w czasie kwitnienia rośliny. Młode liście oraz pędy doskonale smakują w sałatkach i zupach.

Zioło zalecane jest rekonwalescentom jako środek ogólnie tonizujący.

Stosowana wewnętrznie

Głowienka:

• stosowana jest w zaburzeniach żołądkowych,
• w leczeniu chorób jelit, wrzodach żołądka i dwunastnicy,
• pomaga w przypadku chorób układu moczowego, schorzeniach kobiecych,
• ma działanie przeciwzapalne,
• jest idealnym środkiem na choroby układu oddechowego;
• napar ma działanie ściągające, stąd jego skuteczność w tamowaniu lekkich krwotoków; pomocniczo zioło stosowane jest w postaci naparu w leczeniu hemoroidów, poza tym roślina ma działanie przeciwrobacze i przeciwgorączkowe.

Stosowana zewnętrznie

Napar z tej rośliny: 

• używany jest do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła oraz schorzeniach dziąseł;
• okłady ze świeżych liści przyspieszają gojenie ran i skaleczenie oraz działają odkażająco;
• maść stosujemy w leczeniu hemoroidów;
• odwar pomocny jest w stanach zapalnych kobiecych narządów płciowych.