
Dziewanna drobnokwiatowa to dość znana roślina z rodziny trędownikowatych (scrophulariaceae). Rośnie w miejscach słonecznych, na ciepłych piaskach. Jest rośliną dwuletnią. Pierwszego roku wypuszcza rozetę wielkich (do 20 cm), grubo owłosionych liści, owalnie wydłużonych, bezogonkowych. W drugim roku wyrasta spośród nich gruba, prosta, wysoka (nieraz do 2 ) łodyga kwiatowa. Poszczególne kwiaty rozwijają się od dołu do góry. Mają przyjemny, miodowy zapach i śluzowo - słodkawy smak. Suche korony kwiatowe zbiera się od połowy lata do wczesnej jesieni ( zebrane wilgotne kwiaty brązowieją i tracą właściwości lecznicze). Dobrze wysuszone powinny mieć piękną, żółtą barwę. Liście do suszenia zbiera się przed zbrązowieniem w połowie lata.
Już w czasach starożytnych przypisywano temu ziołu magiczne znaczenie.
Stosowana zewnętrznie
Jako napar goi wrzosy i rany. Świeże potłuczone kwiaty stosuje się do okładów przy obrzękach i krwawych wybroczynach urazowych. Można też zmieszać je z olejkiem z oliwek i trzymać przez miesiąc w cieple - otrzymany olejek ma właściwości rozmiękczające, uśmierzające bóle uderzeń, ran, wrzodów, gojące stany zapalne skóry. Może być stosowany przy bólach ucha.
Stosowana wewnętrzniesta
Jest bardzo skuteczna w leczeniu schorzeń układu oddechowego. Działa wykrztuśnie i powlekająco. Pomaga przy uporczywym kaszlu, zapaleniu oskrzeli i
tchawicy. Ma też działanie moczopędne i uspokajające, wzmaga czynność gruczołów wydzielania wewnętrznego. Przy przeziębieniach, przewlekłych nieżytach dróg oddechowych i trawiennych, zaleca się picie gorącego naparu do 2 szklanek dziennie. Można też stosować mieszankę, w której do dziewanny dodamy szantę zwyczajną, podbiał pospolity i stroiczkę rozdętą lub podbiał pospolity i lukrecją działan( po 1 części).