Choroba Leśniewskiego-Crohna jest swoistym zapaleniem, umiejscawiającym się w ścianie różnych odcinków przewodu pokarmowego. Najczęściej zmianom ulega końcowy odcinek jelita cienkiego łączenie z początkowym odcinkiem jelita grubego. Choroba ta może wystąpić w każdym wieku, najczęściej jednak rozpoczyna się pomiędzy 15 a 35 rokiem życia. Zmiany chorobowe polegają na zapalnym zgrubieniu ściany jelita i bliznowatym zwężeniu jego światła. Cała grubość ściany jelita objęta jest stanem zapalnym, dochodzi w niej do powstania owrzodzeń oraz rzeźba błony śluzowej zanika. Dochodzi także do obrzęku i nacieczenia zapalanego krezki, tj. struktury podtrzymującej jelita oraz powiększenia krezkowych węzłów chłonnych. Najbardziej uciążliwe są powstające wewnątrz jamy otrzewnej mnogie ropnie oraz przetoki, czyli nienaturalne połączenia pomiędzy różnymi organami.

Objawy

Choroba rozpoczyna się zwykle powoli, dyskretnymi dolegliwościami: miernie nasiloną i zwykle tylko okresowo występującą biegunkę, pobolewaniem w jamie brzusznej, wzdęciami. Mogą pojawiać się stany podgorączkowe lub gorączkowe, połączone niekiedy z utratą apetytu i spadkiem masy ciała. U dzieci choroba czasem ujawnia się nagle. W pełnym jej rozwoju głównymi objawami są: bóle brzucha i miernie nasilona biegunka. Stolce zawierają śluz i okresowo krew utajoną, jeśli proces chorobowy głównie dotyczy jelita grubego, pojawia się większa ilość krwi i ropa. U większości chorych dochodzi do powstania ropni otrzewnowych lub przetok. Choroba ma przebieg wybitnie przewlekły, występują okresowe wyciszenia i zaostrzenia dolegliwości. W długotrwałym przebiegu może dojść do znacznego wyniszczenia.

Przyczyny

Etiologia choroby nie jest jednoznacznie wyjaśniona. Należy brać pod uwagę wiele czynników, które ja wywołują. Zakażenia bakteryjne, wirusowe, pasożytnicze, czynniki toksyczne, a także urazy mechaniczne mogą wyzwalać tę chorobę. Zapewne dużą rolę odgrywa tu predyspozycja genetyczna. Jednak zwraca się też uwagę na występujące na początku choroby zarastanie naczyń limfatycznych, co może powodować zaleganie w jelitach substancji potencjalnie wywołujących chorobę lub po prostu czynników zakażenia.

Leczenie naturalne

Tryb życia chorego powinien zapewnić eliminację stresów. W okresie zaostrzeń lepiej pozostawać w łóżku.

Ziołolecznictwo

Poleca się pić herbatkę lub nalewkę z mieszanki wiązówki błotnej, lukrecji i rumianku. Kora wiązu w postaci napoju lub tabletek łagodzi stan zapalny śluzówek. W stanach zaostrzenia choroby bardzo dobre działanie ma także odwar z następnych ziół: kłącze pięciornika, liść mięty pieprzowej, owoc borówki czernicy, kwiat więzówki, liść orzecha włoskiego. Stosuje się odwar z łyżki stołowej tych ziół na szklankę wody, pić 2-3 szklanki dziennie.

Aromaterapia

W zakażeniach żołądkowo-jelitowych skuteczny bywa olejek z palczatki cytrynowej, wcierany w brzuch.

Dieta

W diecie wyłącza się pokarmy o dużej zawartości błonnika i innych substancji resztkowych. Ponadto, nie powinno się spożywać:

• pszenicy
• mleka
• kapusty
• brokułów
• kalafiora
• kukurydzy
• drożdży
• pomidorów
• cytrusów
• jajek

Nie wolno także dostarczać w diecie zbyt dużo cukru i tłuszczów zwierzęcych, natomiast wskazane są ryby, nawet te bardziej tłuste.

Chory nie powinien spożywać cukru i produktów, które go zawierają.