Rzodkiew czarna jest rośliną jednoroczną z rodziny krzyżowych. Uprawiano ją już w starożytności, a walory odżywcze i lecznicze rzodkwi cenili zwłaszcza Egipcjanie. Jest spotykana w Europie i Azji. Ma lirowaty, nieparzystosieczne liście, omszone na nerwach. Częścią jadalną jest korzeń, w zależności od odmiany hodowlanej kulisty, owalny lub stożkowaty, o czarnej skórce. Zawiera duże ilości witamin B1 i B2, A, C, PP a także sole mineralne, żelazo, wapń i fosfor. Ostry, lekko piekący smak zawdzięcza olejom eterycznym. Rzodkiew czarną należy jeść na surowo, może stanowić przystawkę do zakąski. Po umyciu i obraniu ze skórki ściera się ją na tarce. Można dodać utartą marchew lub opiekaną cebulę, sok z cytryny, stosuje się sok z cytryny, olej albo śmietanę, całość warto posypać zieleniną. Jako środek leczniczy stosuje się sok wyciśnięty ze świeżego korzenia.
Popularny lek wątrobowy raphacholin produkowany jest na bazie soku z rzodkwi.

Stosowana wewnętrznie

Rzodkiew czarna:

• ma działanie moczopędne, pomaga w leczeniu kamicy moczowej;
• poprawia pracę wątroby może być stosowana w kamicy żółciowych;
• dobrze działa na trawienie, niestrawność oraz pobudza apetyt;
• wpływa uspokajająco na system nerwowy;
• wzmacnia układ oddechowy – jest zalecana w astmie, bronchicie, dolegliwościach płucnych i koklusz. Ma również silne właściwości przeciwszkorbutowe.
• pomaga w artretyzmie i reumatyzmie.

Stosowana zewnętrznie

Sok z rzodkwi czarnej stosuje się do płukania włosów – jest zalecany przy ich wypadaniu.