W Polsce występuje kilka gatunków skrzypu, do celów leczniczych wykorzystywany jest jedynie skrzyp polny. Zazwyczaj jest traktowany jako chwast powszechnie występujący wśród ogrodowych roślin uprawnych. Nazwa skrzypu wiąże się z tym, iż roślina ta zawiera w swojej łodydze duże ilości krzemionki, przy zgniataniu łodygi wydaje ona charakterystyczny odgłos skrzypienia. Skrzyp jest szeroko stosowany w medycynie ludowej. Jako ciekawostkę można podać ze Cyganie uważali skrzyp za roślinę leczącą padaczkę. Inne nazwy tej rośliny to: chwoszcz, chwoszczka, jedlinka polna, strzępka, koński ogon, krzemionka.

Napar ze skrzypu polnego jest środkiem moczopędnym, podawanym w celu płukania dróg moczowych.

Stosowany wewnętrznie

Skrzyp, poprzez działanie moczopędne, działa oczyszczająco na organizm, uwalniając go od szkodliwych produktów przemiany materii, wpływa na metabolizm, zawierając duże ilości krzemu, ma ogromne znaczenie dla procesów regeneracyjnych. Substancje zawarte w skrzypie biorą udział w procesie metabolizmu kolagenu, przyspieszając gojenie się ran i zrastanie uszkodzonych kości. Ze względu na poprawienie mineralizacji kości jako środek pomocniczy może być stosowany w leczeniu kamicy nerkowej, miażdżycy naczyń krwionośnych i gruźlicy. Picie odwaru ze skrzypu poleca się w przypadkach uszkodzenia nerek, stanach zapalnych dróg moczowych oraz kamicy nerkowej.

Stosowany zewnętrznie

Wywar ze skrzypu polnego stosuje się do przemywania jako środek przeciwzapalny i tonizujący w zapaleniu spojówek. Okłady z tego zioła wspomagają gojenie się ran, stłuczeń, owrzodzeń. Skrzyp polny polecany jest także w przewlekłych zapaleniach oskrzeli, gardła, dziąseł. Przemysł kosmetyczny wykorzystuje to zioło do sporządzania preparatów do pielęgnacji włosów i paznokci.