Roślina ta znana jest także pod innymi nazwami powszechnie używanymi w lecznictwie ludowym: gęsia stopa, lwi ogon, lwie serce. Nazwa używana najczęściej, czyli serdecznik pospolity, jest związana z właściwościami leczniczymi. Zioło to zawiera cholinę i alkaloidy, które wywierają wpływ na pracę serca. Serdecznik występuje w miejscach ustronnych i zacienionych, na śmietnikach, zaniedbanych parkach, obrzeżach lasów, rumowiskach. Nie jest rośliną uprawianą w pobliżu domów ze względów na nieprzyjemny zapach jaki wydziela w okresie kwitnienia.

Picie naparów z serdecznika przeciwdziała występowaniu bólów menstruacyjnych.

Serdecznik jest ziołem ogólnie wzmacniającym i nasercowym.

Stosowany wewnętrznie

Preparaty z serdecznika pospolitego polecane są przede wszystkim osobom starszym, u których występują objawy łagodnych schorzeń sercowo – naczyniowych, zazwyczaj stosuje się je w przyspieszonym rytmie serca, kołataniach; roślina ta wykazuje działanie rozkurczowe, znosząc łagodnie bóle brzucha i likwidując zaparcia; w napadach histerii i nerwicach działa uspokajająco, w nieżycie oskrzeli i gardła oraz w większości schorzeń górnych dróg oddechowych – wykrztuśnie.

Stosowany zewnętrznie

Serdecznik pospolity w formie rozcieńczonego naparu może być wykorzystywany jako dodatek do kąpieli uspokajających i relaksacyjnych.