Koniczyna łąkowa to roślina z rodziny motylkowatych. Rozpowszechniona na żyznych łąkach, polach, w świetlistych lasach, na glebach zasobnych w substancje odżywcze i o dobrym drenażu. Występuje w Europie z wyjątkiem skrajnej północy. Ma wiele przeróżnych nazw, takich jak; koniczyna kocia, kotki, docinki, kocie nerki, mikołajek czy dzięcielina polna. Jest to roślina jedno lub dwuletnia o rozesłanej lub podnoszącej się łodydze, kosmato owłosionej. Liście są trójlistkowe, drobno ząbkowane. Różowawe kwiaty mają koronę krótszą niż działki kielicha i są gęsto owłosione. Kwitnie od czerwca do września. Koniczna jest jedynym z najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych środków leczących schorzenia skóry u dzieci.
Badania przeprowadzone na zwierzętach dowodzą, że koniczyna ma właściwości przeciwnowotworowe.
Stosowana wewnętrznie
Dzięki właściwościom wykrztuśnych i przeciwskurczowym stosowana jest w leczeniu kaszlu, kokluszu i zapaleniu oskrzeli; młode liście są przyrządzane jako jarzyna, mniej więcej tak jak szpinak; napar z ziela jest stosowany w schorzeniach nerek.
- Dietetyka naturalna
- Terapie naturalne
- Niemowlęta i dzieci
- Choroby skóry i włosów
- Choroby uszu, nosa, gardła i ust
- Układ rozrodczy żeński
- Układ pokarmowy
- Układ limfatyczny
- Choroby oczu
- Układ moczowy
- Układ rozrodczy męski
- Układ hormonalny
- Środek spożywczy
- Zdrowa żywność
- Układ nerwowy
- środek spożywczy
- Układ oddechowy
- Układ ruchu
- Ziołolecznictwo
- układ krążenia
- Choroby