Zakażenie wirusem opryszczki to jedno z najczęstszych zakażeń człowieka. W przeważającej większości przypadków przebiega, ono bezobjawowo. W sprzyjających chorobie warunkach dochodzi jednak do rozwoju objawów, z których najbardziej znamienne jest występowanie zmian pęcherzykowatych, zlokalizowanych na granicy skóry i błony śluzowej.
Objawy
Najbardziej charakterystyczne jest występowanie skupisk drobnych pęcherzyków na granicy skóry i błony śluzowej. Opryszczka lokalizuje się zwykle wokół ust, na nosie, rzadziej w innych okolicach twarzy. Początkowo objawia się swędzeniem lub pieczeniem oraz zaczerwienieniem i obrzękami skóry, wkrótce występują drobne blisko siebie usadowione pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym. Jeśli nie dojdzie do wtórnego zakażenia bakteryjnego, po 2-3 dniach tworzą się słupki, które odpadają bez pozostawienia blizn. U osób z obniżoną odpornością przebieg choroby może być cięższy, zmiany bardziej rozległe i utrzymujące się dłużej.
Opryszczka jest dolegliwością, która powraca, gdy organizm jest osłabiony.
Przyczyny
Przyczyną choroby jest wirus opryszczki zwykłej (Herpes simplex), który występuje w dwóch odmiennych. Pierwszy typ wirusa wywołuje zmiany w górnej połowie ciała, najczęściej na twarzy, drugi typ powoduje zmiany w okolicy narządów płciowych. Zakażenie szerzy się bardzo łatwo, poprzez bezpośredni kontakt, drogą kropelkową i za pośrednictwem zakażonych przedmiotów. W przypadku opryszczki narządów płciowych, drogą kontaktów seksualnych.
Wirus opryszczki, który raz wniknie do ustroju, pozostaje w nich przez wiele lat. Umiejscawia się on w zakończeniach nerwowych skóry w określonym obszarze. W sprzyjających sytuacjach uaktywnia się, powodując objawy chorobowe. Czynniki, które sprzyjają aktywizacji wirusa to: spadek odporności, stres, przemęczenie, gwałtowne zmiany temperatury np. podczas pobytu na plaży, gdy na przemian opalamy się i zażywamy chłodnych kąpieli, lub w zimie, gdy wychodzimy z ciepłych pomieszczeń na mróz i wiatr.
Leczenie naturalne
Dietetyka
Dieta powinna być bogata w witaminy, a szczególnie w witaminę C i witaminy z grupy B. Należy więc jeść dużo surowych warzyw i owoców, pić soki przyrządzone bezpośrednio przed spożyciem. Prostym i bardzo skutecznym środkiem jest miejscowe wcieranie soku z cytryny, zaraz po pojawieniu się pierwszych objawów. Podobne działanie ma także pocieranie zmian spirytusem, oba sposoby związane są z działaniem odkażającym.
Aromaterapia
Szczególnie korzystnie działają olejki: bergamotowy, eukaliptusowy, lawendowy, cytrynowy i z drzewa herbacianego. Stosuje się je miejscowo, pocierając zmienione miejsca kilka razy dziennie.
Homeopatia
Poleca się stosowanie następujących preparatów:
- Ranununculus bulbosus
- Sepia
- Agaricus
- Muscarius
- Rhus toxicodendron
- Cantharis.
Ziołolecznictwo
Najbardziej skuteczne jest miejscowe zastosowanie ziół w postaci nalewek, którymi zwilża się zmiany chorobowe. Stosuje się w tym celu m.in. nalewkę lawendową, z nagietka lekarskiego, i z oczaru. Polecana jest również nalewka z dziurawca, zarówno do stosowania zewnętrznego, jak i wewnętrznego (20 kropli 3 razy dziennie).
W początkowym stadium ulgę przynosi przykładanie do chorego miejsca kostek lodu.