Trybula ogrodowa jest jednoroczną rośliną z rodziny baldaszkowatych. Jej uprawy rozpowszechnili w Europie starożytni Rzymianie. Rośnie dziko w Europie i Azji. Jest bardzo popularna w Azji Mniejszej, na Kaukazie, w Iranie, Armenii, Turkmenii, w zachodniej Syberii. Stała się przysmakiem kuchni francuskiej. W Polsce znana jest od dawna, ale mało rozpowszechniona; jako pozostałość dawnych upraw przydomowych zachowała się zdziczała, głównie na Śląsku i w Wielkopolsce. Ma cienki, wrzecionowaty korzeń, obłą łodygę wysokości 20-70 cm, rozgałęzioną w górnej części, pierzaste, jasnozielone, wiotkie liście. Jej drobne białe kwiaty zebrane są w baldachy. W roślinie zawarty jest olejek eteryczny, który nadaje jej charakterystyczny anyżkowy zapach. Trybula jest ceniona jako przyprawa, a także środek leczniczy. Świeże listki mogą być dodawane do zup, np. ziemniaczanej, sosów, sałatek, gotowanych ryb, baraniny, mięs drobiowych, duszonych pomidorów, jajecznicy, twarożku, majonezu i kanapek.

Trybula zawiera duże ilości witaminy C, karotenu i soli mineralnych.

Stosowana zewnętrznie

Okład z naparu z nasion trybuli pomagają w leczeniu przewlekłych wykwitów skórnych; okład z gotowanych liści stosuje się na miejsca zaatakowane reumatyzmem i hemoroidami