Głóg jednoszyjkowy występuje prawie w całej Europie, spotyka się go w północnej Afryce, Azji i północnej Ameryce. Upodobał sobie przede wszystkim słoneczne wzgórza, często sadzony jest dla ozdoby w parkach, ogrodach, na skwerkach. Jest bardzo bliskim krewnym głogu dwuszyjkowego, różnią się tylko
liczbą zeschniętych szyjek słupka. Gałęzie tego drzewa najpierw są omszone, potem ta cecha zanika i pojawiają się ciernie. Ciemnozielone liście mają na spodniej stronie białe włoski i są prawie do połowy wcięte. W owłosionych szypułkach znajdują się białe lub różowe kwiaty, które pokrywają drzewo od maja do czerwca. Czerwone owoce mają różny kształt, ale najczęściej przypominają jajowate jabłka.
Preparaty z głogu jednoszyjkowego zwiększają przypływ krwi przez naczynia wieńcowe i poprawiają ukrwienie mięśnia sercowego.
Stosowany wewnętrznie
Odwar z głogu jednoszyjkowego:
- wzmacnia mięsień sercowy,
- reguluje ciśnienie tętnicze krwi,
leczy miażdżycę, - odwar stosuje się także w uczuciu duszności,
- umiarkowanej bradykardii,
- ucisku w okolicy serca,
- sercu starczym,
- zwapnieniu tętnic;
- roślina wspomagająca leczenie nerwic, nadpobudliwości, migreny, bezsenności;
- napar z głogu obniża poziom cholesterolu we krwi,
- pomaga w skurczach jelit, biegunce, bólach i zawrotach głowy, jest środkiem ogólnie wzmacniającym organizm.
Stosowany zewnętrznie
Medycyna ludowa zalecała okłady z korzenia głogu jednoszyjkowego przy usuwaniu drzazg spod skóry.