Głóg jednoszyjkowy występuje prawie w całej Europie, spotyka się go w północnej Afryce, Azji i północnej Ameryce. Upodobał sobie przede wszystkim słoneczne wzgórza, często sadzony jest dla ozdoby w parkach, ogrodach, na skwerkach. Jest bardzo bliskim krewnym głogu dwuszyjkowego, różnią się tylko
liczbą zeschniętych szyjek słupka. Gałęzie tego drzewa najpierw są omszone, potem ta cecha zanika i pojawiają się ciernie. Ciemnozielone liście mają na spodniej stronie białe włoski i są prawie do połowy wcięte. W owłosionych szypułkach znajdują się białe lub różowe kwiaty, które pokrywają drzewo od maja do czerwca. Czerwone owoce mają różny kształt, ale najczęściej przypominają jajowate jabłka.

Preparaty z głogu jednoszyjkowego zwiększają przypływ krwi przez naczynia wieńcowe i poprawiają ukrwienie mięśnia sercowego.

Stosowany wewnętrznie

Odwar z głogu jednoszyjkowego: 

• wzmacnia mięsień sercowy,
• reguluje ciśnienie tętnicze krwi,
  leczy miażdżycę,
• odwar stosuje się także w uczuciu duszności,
•  umiarkowanej bradykardii,
• ucisku w okolicy serca,
• sercu starczym,
• zwapnieniu tętnic;
• roślina wspomagająca leczenie nerwic, nadpobudliwości, migreny, bezsenności;
• napar z głogu obniża poziom cholesterolu we krwi,
• pomaga w skurczach jelit, biegunce, bólach i zawrotach głowy, jest środkiem ogólnie wzmacniającym organizm.

Stosowany zewnętrznie

Medycyna ludowa zalecała okłady z korzenia głogu jednoszyjkowego przy usuwaniu drzazg spod skóry.