Mianem nadpobudliwości określa się grupę objawów, które w sumie tworzą pewien wzorzec. Starsze nadpobudliwe dzieci rozpiera nadmiar energii, nie potrafi ono usiedzieć w jednym miejscu, ciągle się wierci i czegoś domaga. Tylko na krótko może się skoncentrować, cechuje go brak uwagi i podekscytowanie. W wieku 1-2 lat dzieci łatwo wpadają w złość. Problemy z mową, słuchem lub utrzymaniem równowagi nie należą do wyjątków. Choć nie odbiegają od rówieśników poziom inteligencji, dzieci nadpobudliwe osiągają gorsze wyniki w nauce, gdyż nie potrafią się skoncentrować na tym, co robią. Objawy nadpobudliwości młodszego dziecka to:
- kolka
- dłuższy płacz
- uderzanie głową o łóżeczko
- ogólnie wzmożona aktywność
Przyczyny
Wiemy, że małe dziecko, u którego stopniowo rozwija się układ nerwowy i doskonali się jego wyższa czynność, cechuje duża pobudliwość nerwowa. Do 4-5 roku życia jest ona zjawiskiem normalnym. Przejawia się właśnie w dużej emocjonalności dziecka, niestałości jego uczuć, dużej ruchliwości, płytkim niespokojnym snem. W następnych latach ok. 8-7 roku życia emocje dzieci stopniowo się stabilizują. Pierwsze emocje dziecka, jak gniew, strach, radość i ich przejawy w zachowaniu, stopniowo zostają podporządkowane uczuciom wyższym, nakazom dorosłych i ogólnie przyjętym normom postępowania. Dlatego też dzieci w tym okresie wymagają czułości, spokoju, cierpliwości ze strony otoczenia i uregulowanego trybu życia. W sytuacjach przeciwnych pobudliwość emocjonalna zostaje lub nawet się zwiększa czasem uniemożliwia przystosowanie się dziecka do nowej sytuacji w szkole i w środowisku. Bardzo ujemna i na pracę systemu nerwowego i stan pobudliwości wpływa także wszelki nadmiar wrażeń, zbyt wiele bodźców, np. pochodzących z dłuższego oglądania telewizji. Inne możliwe przyczyny nadpobudliwości to: lekkie uszkodzenie mózgu dziecka (związane z niedotlenieniem) podczas porodu, alergie pokarmowe lub wziewne, zanieczyszczenie środowiska (przekroczone normy zawartości kadmu, aluminium, miedzi, rtęci, spalin samochodowych, chloru w wodzie), grzybicze infekcje jelit, robaczyce i niedobory pewnych składników pokarmowych: magnezu, cynku, witaminy B6 i niektórych kwasów tłuszczowych.
Leczenie naturalne - naturopatia
Może być bardzo skuteczną terapią tego schorzenia. Według naturopatów główną przyczyną nadpobudliwości jest nietolerancja pokarmowa, stąd też pierwszym krokiem jest zmiana diety, choć nie jest to jedyny czynnik brany pod uwagę. Zwykle pomaga wyeliminowanie pokarmów o dużej zawartości sztucznych dodatków i zastąpienie ich naturalnymi składnikami.
Ziołolecznictwo
Zaleca się:
- kozłek
- miętę pieprzową
- krwawnik
- rumianek
- arcydzięgiel
- chmiel
- rutę w postaci herbatek ziołowych
Wskazane jest również podawanie pokarmów bogatych w witaminy, szczególnie B i C, uregulowanie czasu posiłków, częste przebywanie na świeżym powietrzu i sypianie przy otwartym oknie.
Układ nerwowy małego dziecka rozwija się dość powoli, dlatego pewna niestabilność emocjonalna i nadpobudliwość nie powinny niepokoić rodziców.
Homeopatia
W nadpobudliwości, bezsenności i niepokoju u dzieci, w lękach nocnych i w rozdrażnieniu stosuje się kompleks o następującym składzie:
- Chamomilla D6
- Stramonium D6
- Waleriana D2
- Avena sativa D2
- Passiflora D2
Terapia Kwiatowa Dr. Bacha
Werbena działa uspokajająco na dzieci zbyt podekscytowane, niecierpek polecany jest gadułom, dzieciom niecierpliwym wiśnia pomaga, jeśli dziecko nie panuje nad sobą.
Masaż
Masaż działa uspokajająco na nadpobudliwe dziecko. Jeśli można je nakłonić by leżało bez ruchu przez kilka minut, zarówno matka jak i dziecko mogą odpocząć i doznać odprężającego wpływu tego zabiegu.
