Jest to przewlekła choroba skóry, jedno z najczęstszych schorzeń dermatologicznych o podłożu dziedzicznym. Cechą charakterystyczną choroby jest łagodny rozrost naskórka, jednak czynnik go wywołujący nie jest znany. Przebieg łuszczycy jest bardzo różny w zasadzie nie daje się przewidzieć. U jednych chorych zmiany utrzymują się latami na ograniczonej przestrzeni, u innych mają stałą tendencję do wysiewów i łatwego ustępowania. Zmiany mogą ustępować samoistnie, nie pozostawiając śladów, natomiast po leczeniu, w zależności od zastosowanej metody, mogą pozostawać przejściowe odbarwienia i przebarwienia. Występuje kilka postaci łuszczycy najcięższymi są łuszczyca Krostkowa i stawowa. W nowoczesnej fotochemioterapii wykorzystuje się korzystny wpływ słońca na objawy łuszczycy.

Przyczyny łuszczycy

Chociaż dotychczas nie znaleziono przyczyny choroby, za najważniejsze czynniki powodujące jej rozwój uważa się:

• Predyspozycje genetyczne, gdyż choroba występuje rodzinnie
• Stresy
• Infekcje wirusowe oraz niektóre leki
• Alkohol może pogarszać przebieg choroby

Objawy

Charakterystyczne zmiany polegają na dobrze odgraniczonych wykwitach rumieniowo-złuszczających, wskazujących znamienny objaw tzw. świecy stearynowej (przy zadrapaniu skóry jej powierzchnia staje się srebrzysta i błyszcząca, jakby powleczona steryną). Inny objaw występujący przy zadrapaniu to drobne, punkcikowate krwawienia. Charakterystyczne umiejscowienie dotyczy łokci, kolan i owłosionej skóry głowy, ale zmiany mogą występować wszędzie. Wielkość wykwitów jest rozmaita - od łebka szpilki i ziarnka grochu do dużych, plackowatych ognisk.
Istnieją różnice dotyczące aktywności procesu chorobowego - od ostrej wysiewnej, drobnogrudkowej postaci do zmian stacjonarnych, pojedynczych lub licznych, utrzymujących się w ciągu wielu miesięcy lub lat.

Owłosiona skóra głowy bywa niekiedy jednym umiejscowieniem objawów chorobowych. Występują tu nawarstwione strupy, ale same włosy, nawet przy wieloletnim zajęciu skóry głowy, nie wykazują zmian i na ogół nie wypadają. Paznokcie są często zajęte, niezależnie od charakteru wykwitów skórnych niekiedy bywają jednym objawem łuszczycy lub poprzedzają jej wystąpienie. Płytki paznokciowe mogą być zgrubiałe, zmatowiałe i pobruzdowane.

W łuszczycy krostowatej wykwity mają charakter drobnych kostek, usadowionych na ostro zapalnym podłożu. Najczęstszym ich umiejscowieniem są fałdy skórne. W przypadkach, gdyż zajmowany obszar skóry jest bardzo rozległy, stan chorego może być ciężki, ze znacznie podwyższoną temperaturą ciała i obniżeniem stężenia wapnia w surowicy. Czynnikiem prowokującym tę postać choroby mogą być wspomniane wcześniej zakażenia wirusowe oraz niektóre leki, zwłaszcza kortykosterydy, które początkowo usuwają objawy choroby, ale przy ich dłuższym stosowaniu mogą nasilać jej przebieg.

W łuszczycy stawowej zmiany dotyczące stawów są bardzo zbliżone do występujących w reumatoidalnym zapaleniu stawów, tzw. występują bóle, obrzęki, zniekształcenia, ograniczanie zakresu ruchów, nie pojawia się jedynie czynnik reumatoidalny w surowicy krwi. Zmiany skórne mogą być rozmaite nasilone, niekiedy są rozległe i wysiękowe, niekiedy zaś bardzo nieznaczne, tak że w obrazie chorobowym dominują zmiany stawowe.

Dodawanie w odpowiednich ilościach świeżych otrąb do każdego posiłku pozwala na uzupełnianie niedoboru cynku w organizmie.

Kąpiele rumiankowe łagodzą objawy łuszczycy.

Leczenie naturalne - dietetyka

Według dietetyków do występowania łuszczycy przyczyniają się niedobory cynku oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych, bądź ten nadmiar toksyn w organizmie. Do pokarmów bogatych w cynk należą: ostrygi wędzone oraz surowe mięso duszone, cielęca wątroba gotowana, indyk pieczony, gotowane mięso kraba oraz pestki i miąższ dyni. Jeśli chodzi o NNKT, to najlepiej spożywać je pod postacią olei roślinnych lub tranu.

Aromaterapia

Rumianek działa niezwykle kojąco, zmniejsza zaczerwienienie oraz ból. Lawenda przyspiesza proces zdrowienia, podczas gdy drzewo sandałowe przywraca równowagę i zmniejsza reakcję alergiczną. Jeśli choroba jest w okresie remisji, zaleca się białą podstawę płynu do nacierania i używanie olejków do kąpieli, co poprawia kondycję skóry - do wanny można dodać trzy krople olejku bergamotowego lub lawendowego.

Ziołolecznictwo

Do leków zielarskich, pomocnych w leczeniu łuszczycy należą: łopian, mniszek lekarski, berberys, rumianek i jeżówka. Jeżówka zwiększa odporność na infekcję - czynnik, który nie tylko w medycynie naturalnej jest uważany za istotny w wywołaniu choroby. Zaleca się podobnie jak w dietetyce kurację oczyszczającą organizm z toksyn oraz leczenie ewentualnej nietolerancji pokarmowej. Zielarz zwraca uwagę na wszelkie czynniki stresogenne. Stosowane są zarówno leki do użytku wewnętrznego, jak również kremy i maści, wskazane są także kąpiele ziołowe.

Techniki oddechowe jogi uspokajają i pomagają zwalczyć stres, będący jednym z czynników wzmagających objawy łuszczycy.

Homeopatia

Samodzielnie można wypróbować następujące środki:

• Sulphur - w wystąpieniu suchych zaczerwienionych i swędzących grudek
• Graphites - jeśli wydzielina skórna jest lepka o żółtawej barwie
• Pertoleum - jeśli skóra jest wrażliwa, popękana i krwawi.

Akupunktura

Akupunktura nie wyleczy łuszczycy, ale poprawi ogólny stan zdrowia i samopoczucie chorych. W medycynie chińskiej skórę uważa się za ściśle związaną z płucami. Leczenie skupia się więc na wzmocnieniu przepływu energii między płucami a skórą. Uważa się, że infekcje blokują ten przepływ, dlatego każde zapalenie jest leczone oddzielnie.

Inne terapie

Ziołolecznictwo chińskie działa dość skutecznie w niektórych przypadkach łuszczycy. Czasami najlepsze rezultaty osiąga się w połączeniu z akupunkturą.
Mikrobiolodzy także wiążą łuszczycę z niewydolnością płuc, ale i niedomogą okrężnicy, wątroby lub nerek. Terapeuta ocenia przyczynę problemów, a następnie modyfikuje dietę.
Chromotepeuta stosuje wybrane kolory w zależności od przyczyny, ale ogólnie kolor niebieski łagodzi zapalenie. Refleksoterapia obejmuje masaż receptorów związanych z układem krążenia, limfatycznym i wydzielniczym oraz zaatakowanymi obszarami. Ajuweda zaleca indywidualne medytacje w celu zrównoważenia i oczyszczania organizmu z toksyn. Z pewnością uczęszczanie do szkółki ćwiczeń relaksacyjnych, trening autogenny i to co nazywa się trzeciorzędnym zapobieganiem, tj. poradnictwo, jest skuteczne nie tylko w łagodzeniu objawów choroby, co ułatwieniu życia z nią.