Dusznica bolesna, inaczej dławica piersiowa, jest chorobą związaną z zaburzeniami tętnic wieńcowych serca.
Atak choroby jest spowodowany zbyt małym dostarczeniem krwi, a więc i tlenu, do pracującego mięśnia sercowego. To zbyt małe zaopatrzenie w krew wynika z nadmiernego zwężenia unaczyniających serce tętnic wieńcowych. Zmniejszenie przekroju naczynia związane jest najczęściej z obecnością blaszki miażdżycowej na jego wewnętrznej ścianie. Blaszka ta składa się głównie z cząsteczek cholesterolu i innych lipidów. Pacjent najczęściej odczuwa dolegliwości po wysiłku, co wyjaśnić można zwiększonym zapotrzebowaniem serca na tlen i krew w trakcie intensywnej pracy.

Poza tym napad dusznicy mogą wywołać:

• emocje,
• zdenerwowanie,
• obfity posiłek
• wietrzna, zimna pogoda.

Charakterystyczne dla dusznicy bolesnej jest ustępowanie bólu po kilkunastu minutach. Nieco inną specyfikę ma dusznica nietypowa, tzw. dusznica Prinzmetala. W tej postaci choroby dochodzi do nieoczekiwanego, nagłego skurczu prawidłowo zbudowanych, szerokich i drożnych naczyń wieńcowych. Spowodowane jest to bodźcami nieznanego pochodzenia, najprawdopodobniej impulsami z układu nerwowego. Atak choroby nie jest spowodowany wysiłkiem czy stresem. Jest to jednakże bardzo rzadka postać dusznicy bolesnej. Choroba ta częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet, zrównanie liczby zachorowań występuje dopiero w starszym wieku.

Przyczyny dusznicy:

• Palenie papierosów
• Nadciśnienie tętnicze
• Otyłość
• Podwyższony poziom cholesterolu
• Miażdżyca
• Przewlekły stres, tzw. stanowiska dyrektorskie
• Cukrzyca
• Wady serca
• Zaburzenia rytmu serca

Objawy dusznicy bolesnej

Napad dusznicy bolesnej objawia się silnym, tępym, czasami piekącym bólem zlokalizowanym za mostkiem. Może on promieniować do lewej ręki, szyi, brzucha, pleców. Dolegliwościom związanym z bólem towarzyszyć może podniecenie, lęk, zdenerwowanie, uczucie „braku tchu”.

Bardzo często, szczególnie u osób starszych, napad przebiega nieco inaczej – nie towarzyszy mu ból, a jedynie duszność, uczucie krótkiego oddechu. U pacjentów chorych na cukrzycę występowanie dusznicy jest znacznie częstsze niż u pozostałych ludzi, ale w większości przypadków przyjmuje ona postać bezbólową. Wbrew pozorom jest to bardzo niebezpieczna choroba, rokowanie u chorych na cukrzycę i dusznicę bolesną jednocześnie jest znacznie gorsze.

Leczenie naturalne

Zaleca się spacery, umiarkowane ale częste ćwiczenia fizyczne, unikanie stresu.

Homeopatia w dusznicy bolesnej

Dusznicę nawrotową należy leczyć konstytucjonalnie. Jeśli napady przebiegają rzadko i są łagodne, można stosować leki homeopatyczne, takie jak:

• Spigelia – w trudnościach z oddechem, skróceniu oddechu, ustępujących po położeniu się na prawym boku z podniesioną głową, zwłaszcza jeśli napadom towarzyszy uczucie pragnienia, w kołataniu serca.
• Cactus – w napadach duszności z bólami ściskającymi klatkę piersiową, w bólach promieniujących do lewej ręki i w niskim ciśnieniu.
• Naja – w nieregularnym pulsie uczuciu ciężkości w okolicy serca, gdy leki stymulujące pogarszają stan
• Latrodectus – w nagłym bólu w klatce piersiowej i zdrętwieniu placów rąk

Rolfing

Kilka sesji jest poświęconych pracy w obszarze wokół przepony, klatki piersiowej oraz środkowej i górnej części kręgosłupa. Rozluźnienie tych obszarów powoduje powiększenie przestrzeni dla serca i ułatwia mu skurcze. Dodatkowo stosuje się ćwiczenia relaksacyjne i oddechowe, które normują pracę układu krążenia.

Chromoterapia

Ten rodzaj terapii daje szczególne efekty w napadach duszności o podłożu emocjonalnym.