Bulwy są bogate w składniki mineralne, np. wapń, żelazo i magnez.
Ziemniak jest byliną z rodziny psiankowatych. Uprawiany był przed naszą erą przez Inków. Pochodzi prawdopodobnie ze środkowego Chile i do Europy został sprowadzany na początku XVI wieku przez Hiszpanów. W Polsce pojawia się przypuszczalnie po wyprawie wiedeńskiej Jana III Sobieskiego jako roślina ozdobna i lecznicza. Istniejące odmiany różnią się m.in. długością wegetacji- są wczesne, średniowczesne i późne – występuje też podział ze względu na chemiczny skład bulw – wyróżnia się odmiany jadalne, przemysłowe i pastewne. Stanowią one wysokokaloryczne pożywienie dla człowieka, są cenną paszą oraz ważnym surowcem w przemyśle ziemniaczanym i gorzelnictwie.

Ziemniak jest produktem bardzo popularnym w jadłospisach. Jego bulwy zawierają w 100g części jadalnej 75-78g wody, natomiast 25% suchej masy około 75% skrobi. Są więc drobnym materiałem energetycznym i taką rolę spełniają w żywieniu – 100g dostarcza 65 kcal. Mają tylko 8% białka. Są bogatym źródłem wielu soli mineralnych; sodu, magnezu, wapnia, manganu, żelaza, miedzi, cynku, fosforu a także fluoru, chloru i jodu. Szczególne miejsce znajduje potas, który ma działanie zasadotwórcze i dzięki temu równoważy kwasotwórczy wpływ codziennej racji pokarmowej, na ogół bogatej w produkty zbożowe i mięsne a ubogie w warzywa i owoce. Ziemniaki zawierają też prawie komplet witamin rozpuszczalnych w wodzie; K, B1, B2, B6, a zwłaszcza C w zależności od sezonu i odmiany od 5 do 60mg w 100g, najwięcej bezpośrednio po zbiorze; w miarę przechowywania jej ilość maleje.
Ze względu na swój skład wartości odżywcze ziemniaki mają szerokie zastosowanie nie tylko w żywieniu ludzi zdrowych. Są lekkostrawne i bardzo łatwo przyswajalne, mogą wiec być podawane chorym w diecie łatwo strawnej. Ich ilość należy ograniczyć w kuracjach odchudzających. Ich wartości odżywcze zależą od sposobu przechowywania przyrządzania. Warto uwzględnić następujące zasady ;
• wczesne, młode oraz stare ziemniaki trzeba gotować długo;
• najlepiej piec ziemniaki w mundurkach lub gotować w mundurkach, zalewając wrzątkiem;
• jeśli je obieramy , wcześniej dokładnie myjemy i obieramy bardzo cienko z łupiny;
• obranych nie trzymamy w wodzie przed gotowaniem, wkładamy bezpośrednio do wrzątku;
• gotujemy krótko, w małej ilości wody, pod przykryciem;
• wywaru watro użyć do zup i sosów, z wyjątkiem wywarów z ziemniaków mocno skiełkowanych i młodych (zawierają szkodliwe solaniny);
• ziemniaki tracą wiele składników podczas ucierania i smażenia.

W skórce ziemniaka zawarta jest duża ilość cennych substancji odżywczych.
Ziemniaki zawierają bardzo dobrze przyswajalne białko.

Stosowany wewnętrznie

Ziemniak:

• ułatwia pracę jelit,
• łagodzi dolegliwości przewodu pokarmowego;
• działa przeciwskurczowo i przeciwnowotworowo;
• jest moczopędny,
• pomaga w schorzeniach nerek;
• wywar z gotowanych obierek można stosować jako skuteczny środek odżywczy w wyczerpaniu po chorobie, a świeży sok z surowych – w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy, nadkwasocie, zgadze, zaparciach, schorzeniach wątroby.

Stosowany zewnętrznie

Starte surowe ziemniaki stosuje się:

• w okładach na oparzenia, odmrożenia, obrzęki powiek, pęknięcia skóry, ran;
• wywar z gotowanych ziemniaków nadaje się do płukania gardła w stanach zapalnych;
• mąka ziemniaczana łagodzi poparzenia słoneczne;
• dodana do kąpieli leczy świat i wsypki.