Chmiel jest doskonale znany jako roślina browarnicza od ponad 6 tysięcy lat. Warzono z niego piwo w starożytnej Mezopotamii, Babilonii oraz w Egipcie. W Europie został popularność około XI wieku i od tamtej pory niezmiennie służy do produkcji różnych rodzajów piw. Dlatego też wszędzie na świecie powstają wielkie plantacje chmielu, a największe uprawy znajdują się w Europie, Azji Północnej i Środkowej, Ameryce Północnej oraz w Australii. Chmiel to również roślina powszechnie występująca w naturalnym stanie w Polsce. Upodobał sobie wilgotne i żyzne podłoże oraz lasy olszynowe. Chmiel to trwała roślina pnąca należąca do rodziny konopiowatych. Jej znakiem rozpoznawczym jest kanciasta łodyga, która może osiągnąć długość 5 m. Jest cienka i giętka, dlatego też potrafi owijać się wokół pnia drzew lub rozciągać na murach. Liście są dłoniaste, ząbkowane i szorstkie. Chmiel jest rośliną rozdzielnopłciową i wiatropylną. Kwiaty męskie zebrane są w luźne wierzchołki, natomiast żeńskie nie mają okwiatu i tworzą kotkowate, zielono – żółte kwiatostany kształtem przypominające szyszki. Owocem chmielu jest orzeszek, który dojrzewa na początku sierpnia.
Szyszki chmielowe zbiera się bez szypułek, kiedy jeszcze niecałkowicie dojrzałą. Są one pokryte u podstawy włoskami gruczołowymi z żółtym proszkiem, który częściowo osypuje się podczas suszenia. Jest to lupulina lub mączka chmielowa. Oprócz tej substancji szyszki zawierają olejki eteryczne o bardzo złożonym składzie (ponad 26 składników), gorycze, garbniki, związki estrogenie, kwasy organiczne, prowitaminę A, witaminę C.
Chmiel znany jest przede wszystkim z zastosowania w przemyśle browarniczym . Piwo produkuje się z szyszek chmielowych, które z powodzeniem służą także medycynie. W lecznictwie oprócz świeżych i suszonych owocostanów wykorzystywane są również świeże i suszone liście. Młode liście, a także pędy są jadalne. Wyśmienicie smakują spożywane na surowo, można więc przyrządzić z nich różne sałatki. Oprócz tego pędy często przygotowuje się jak szparagi a liście tak jak sałatę. Roślina ma gorzki i lekko ostry smak.
Kwiaty chmielu można dodawać do herbaty, przyspieszają one trawienie i poprawią apetyt.
Świeże szyszki chmielu używane są w leczeniu grypy.
Stosowany wewnętrznie
Wyciągi z szyszek chmielowych i preparaty z lupuliny stosowane są w schorzeniach układu nerwowego, działają uspokajająco, nasennie, zmniejszają popęd płciowy, likwidują zmęczenie, migrenę, pomagają w okresie przekwitania, w przewlekłym nieżycie przewodu pokarmowego, niestrawności, wzdęciach, odbijaniu, nowotworach żołądka, wątroby i woreczka żółciowego, usprawniają trawienie i poprawiają apetyt, działają rozkurczowo, zmniejszają napięcie mięśni gładkich naczyń krwionośnych, obniżają ciśnienie krwi, pobudzają krwawienie miesiączkowe i je przyspieszają; herbatki z szyszek działają przeciwbakteryjnie i moczopędnie.
Stosowany zewnętrznie
Okład z wyciągiem z szyszek chmielowych i maści pomagają w reumatyzmie i zapaleniu korzonków nerwowych, leczą wrzody, czyraki, wysypki, rany, stany zapalne skóry, hemoroidy i żylaki; wyciąg z szyszek stasowany jest do obmywania głowy z wypadaniu włosów i łupieżu, kąpiele z dodatkiem chmielu mają działanie relaksujące i uspokajające.
