Seler jest dwuletnią rośliną z rodziny selerowatych, w stanie naturalnym często spotykaną w Europie i Azji na wilgotnych glebach.
Od XVIII wieku seler zwyczajny rozpowszechnił się jako uprawa roślina warzywna o mięsistym korzeniu. Istnieje również odmiana naciowa. Obie, zarówno świeże, jak i suszone, są cenione przede wszystkim jako przyprawa kuchenna.
Seler zwyczajny ma lśniące, trójsieczne liście, korzeń o średnicy 10-15 cm i niepozorne kwiaty w drobnych baldachach. Liście mają przyjemny, swoisty zapach i smak ze względu na zawarte w nich olejki eteryczne. Drobno posiekane mogą być używane jako przyprawa do surówek, zup i sosów bądź jako jarzyna.
Liście selera naciowego są bladożółto-zielone lub ciemnozielone te drugie są bardziej cenione, ponieważ łatwiej tracą goryczkę i mają długie, gładkie ogonki i liściowe.
Korzeń selera zwyczajnego można spożywać na surowo, gotowany oraz w postaci marynat. W Polsce stanowi jedną z głównych przypraw do zup, ale może być bardzo dobrym składnikiem surówek, sałatek, gorącą przystawką czy smacznym daniem z dodatkiem pieczarek, ryżu lub pieczywa.
Seler zwyczajny jest źródłem witamin; A, B1, B2, B6, PP, E i C a także mikroelementów w postaci sodu, potasu, magnezu, manganu, chloru, żelaza, wapnia i fosforu. Zawiera wodę (około 90 g w 100g części jadalnej), węglowodany, tłuszcze i białka. Dziewięciu ważnych aminokwasów istotna jest poprawiająca widzenie walina. Oprócz właściwości odżywczych selera zwyczajny ma też działanie lecznicze. Jest dobrze tolerowany przez cukrzyków.
Seler naciowy można spożywać w postaci surowej lub gotowanej.
Gotowany seler jest łatwo strawny. 100 g tego warzywa dostarcza zaledwie 6 kcal. Stanowi podstawę niezwykle skutecznej diety odchudzającej.
Ale seler nie stracił aromatu i wartości powinien być krótko gotowany.

Stosowany wewnętrznie

Seler:

• działa wzmacniająco, odwadniająco i rozwalniająco;
• zaleca się go we wszystkich schorzeniach dróg moczowych;
• łagodzi nieprawidłowości miesiączkowania, dolegliwości serca ( m.in. obniża ciśnienie);
• jest skuteczny w leczeniu gośćca, reumatyzmu, a także nieżytu oskrzeli;
• jest łagodnym afrodyzjakiem, wskazanym w leczeniu impotencji, wynikającej z osłabienia ;
• poprawia przemianę materii, działa odmładzająco;
• napar z liści i nasion pomaga przy wzdęciach i kolkach żołądkowych oraz pobudza łaknienie, nalewka z liści na spirytusie może być podawana w astmie;
• inhalacje z soku leczą migrenę.

Stosowany zewnętrznie

Sok z selera łagodzi rany – może być stosowany jako okład, kompres, do obmywania i kąpieli; pomaga w leczeniu miejscowych odbarwień skóry i zapalenia powiek; kąpiele w wywarze z łodyg Kub bulw są skuteczne w leczeniu odmrożeń.