Soczewica jest jednoroczną lub dwuletnią rośliną z rodziny motylkowatych. Znana była już w epoce brązu w Egipcie uprawiano ją 3 tysiące lat przed naszą erą. Pochodzi prawdopodobnie z południowo – zachodniej Azji i Azji Mniejszej . Dla starożytnych Żydów, Greków i Rzymian stanowią jeden z głównych środków żywnościowych. Obecnie soczewicę uprawia się przede wszystkim w Azji. Rośnie ona do 1 m wysokości. Ma pierzaste liście o 3-7 parach wąskich listków i drobne kwiaty – białe, niebieskie, fioletowe lub różowe. Owocem jest eliptyczny albo okrągławy strąk z 1-2 nasionami. Są one jadalne po ugotowaniu. Zawierają witaminy, zwłaszcza z grupy B jak również ważne składniki mineralne takie jak; potas, wapń, magnez, cynk, miedź, mangan i jod. Suszone nasiona są cennym źródłem błonnika 19g w 100g gotowanej soczewicy. Roślina ta ma wysoką wartość odżywczą. Jej białko może z powodzeniem zastąpić białko zwierzęce, jest więc szczególnie ważnym produktem żywnościowym w diecie wegetariańskiej. Najczęściej bywa używana do zup (także przecieranych) i potraw jarskich. Szczególnie szerokie zastosowanie ma w kuchni hinduskiej i arabskiej . Spotykamy soczewicę brązową, o okrągławych, spłaszczonych nasionach, zieloną, bardzo popularną we Francji, bardziej kulistą, która rozgotowywuje się do konsystencji kremu; czerwono-pomarańczową – najmniejszą z odmian, dostępną w połówkach.
Pamiętajmy, aby łączyć w potrawach białko roślinne z potrawami zbożowymi i mlecznymi – jest wtedy pełnowartościowe.

Soczewicę można stosować do zup i potraw wegetariańskich.