Inne nazwy tej rośliny brzmią: laur szlachetny, wawrzyn szlachetny, wawrzyn bobek, bobkowe drzewo, drzewo laurowe. Jest to krzew lub niewielkie drzewo osiągając 15 m wysokości. Ma czarną korę i epileptyczne, skórzaste, wiecznie zielone liście o ostrym końcu. Kwiaty są niepozorne, białawo- zielone tworzą kwiatostany wyrastające z kątów liści. Owocem jest jajowata czarna jagoda mająca 2 cm długości, która dojrzewa w październiku. Ojczyzną liści laurowych jest prawdopodobnie Azja Mniejsza i Półwysep Bałkański. Obecnie największe uprawy znajdują się w Grecji, Turcji, we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Gwatemali.
Surowcem wykorzystywanym w medycynie i kuchniach świata są suszone liście. Są one lancetowate, zaostrzone na końcu, oliwkowo-zielone. W handlu spotyka się również suszone owoce wawrzynu, z których uzyskuje się olej laurowy. Suszone liście wawrzynu zawierają około 0,8-3,0% olejku lotnego, garbniki i gorczyce. W owocach wyodrębniono olejek eterycznych, skrobię, garbniki, gorczyce, kwasy organiczne i cukry.
W wielu krajach liść laurowy jest niezastąpioną przyprawą, która stosuje się do potraw duszonych, zup, grzybów, wędlin do peklowania mięsa i marynowania. Jest to także przyprawa używana w przemyśle cukierniczym.

Liście laurowe mają piękny, mocny zapach , smak korzenny i trochę gorzki.

Stosowane wewnętrzne

Liście laurowe:

• regulują procesy trawienne,
• likwidują wzdęcia,
• wzmagają apetyt.

Stosowane zewnętrznie

Liście oraz owoce wawrzynu:

• wchodzą skład maści pomocnych w reumatyzmie, bólach mięśniowych, skurczach, obrzękach;
• rozgrzewają skórę i likwidują ból;
• żucie liści pomaga uporać się z nieprzyjemnym zapachem z ust.