Fasola jest prastarą, dziko rosnącą rośliną Ameryki Południowej. Tam też od stulecia stanowi podstawowe pożywienie. Do Europy trafiła w XVI wieku i wtedy rozpoczęła zwycięski podbój kontynentu. Ta niska, krzaczasta roślina ( nazywana również fasolą tyczną) należy do rodziny motylkowatych. Wyodrębniono ponad 150 jej gatunków. Ma prostą lub wijącą łodygę o delikatnym owłosieniu. Kwiaty o białej lub fioletowej barwie zebrane są w groniaste kwiatostany. Owocem jest strąk rosnący do 20 cm długości. Dojrzałe strąki mają barwę kremową, ale istnieją odmiany o żółtych, zielonych, niebieskawych i czerwono-marmurkowych owocach. Na przykład odmiany Tytan i Goldy mają żółte strąki, Reeord i Rapid - zielone, Blauhilde ma łuski niebieskawe i można je hodować w ostrzejszym klimacie, Coccode Praque przeznaczona jest do suszenia i ma rdzawy kolor strąków. Fasola tyczna ma większe wymagania niż odmiany karłowate. Potrzebuje dużo ciepła i miejsca, ponieważ pędy pną się nawet do wysokości 2,5 m. Ma też ogromne potrzeby świetlne. Nasiona zaczynają kiełkować w temperaturze gleby 8-10 C, natomiast optymalna temperatura wzrostu fasoli to 15 - 22 C Rośnie na glebach luźnych, bogatych w substancje odżywcze. Sadzi się ją dopiero po ustawieniu podpórek dla pnących części rośliny. Do czasu zawiązania strąków fasolę należy obficie podlewać. Od momentu, gdy pierwsze fasole dojrzewają, zbiera się je co trzy dni, jednak warto pamiętać o zasadzie , że im częściej się zbiera , tym więcej strąków da roślina. Z każdej tyczki można uzyskać około 2 kg owoców. Fasolę można spożywać na surowo, a po blanszowaniu nadaje się do suszenia i zarażania. Czasami kisi się ją w słoikach po uprzednim dodaniu soli i serwatki. Do jedzenia świeżej fasoli najlepiej nadają się odmiany bez łyka, o szerokich strąkach, natomiast do zamrożenia poleca się odmiany zielone o okrągłych strąkach. fasola szparagowa karłowata uprawiana jest w celu uzyskania świeżych, niedojrzałych strąków. Również potrzebuje dużo ciepła i jest zupełnie nieodporna na przymrozki. Ma krótkie, bardzo silne pędy i rozrasta się czasami krzaczasto. Tak jak wszystkie rośliny strączkowe potrzebuje sporych ilości wapnia w glebie, natomiast nasiona nie wykiełkują w zimnej i wilgotnej ziemi. Fasola szparagowa czasami atakowana jest przez ślimaki, najlepszą przed nimi ochroną są trociny lub igły jodłowe i sosnowe. Bardzo zdrowe są kiełki fasoli, zawierają prawie wszystkie związki niezbędne dla zdrowia człowieka. Fasola zawiera bardzo dobrze przyswajalne białko, jego zawartość jest niemalże taka sama jak w mięsie (do 31%) a większa niż w rybach. Poza tym fasola bogata jest w węglowodany, substancje azotowe, flawonoidy, sterole, kwasy organiczne i witaminy. W odmianie Lumskaja odkryto aglutyninę - substancję występującą we krwi człowieka podczas chorób infekcyjnych - która powoduje aglutynację białek drobnoustrojów chorobotwórczych. Poza tym aglutyniny podnoszą odporność organizmu i najprawdopodobniej pozytywnie wpływa na leczenie chorób nowotworowych.

Dzięki dużej zawartości białka fasola zastępuje mięso w diecie wegeteriańskiej.

Stosowana zewnętrznie

Pomaga w schorzeniach reumatycznych.

Stosowana wewnętrznie

Fasola:

• podnosi odporność organizmu;
• wyciąg z fasoli obniża poziom cholesterolu we krwi,
• ma działanie moczopędne,
• pomaga w podagrze,
• kamicy nerkowej,
• zapaleniu pęcherza moczowego,
• utrudnionym oddawaniu moczu,
• działa pozytywnie w chorobach trzustki, nerek, zaburzeniach krążenia;
• odwar ze strąków stosowany jest w obrzękach pochodzenia nerkowego, poza tym fasolę wykorzystuje się w leczeniu cukrzycy.

Fasola jest bogatym źródłem witaminy z grupy B