Różyczka jest ostrą chorobą zakaźną, powodowaną przez wirusy. Jej przebieg jest zwykle łagodny, a często występuje też postać niemal bezobjawowa. Najgroźniejsza jest dla nienarodzonego dziecka, gdy wystąpi u kobiety w ciąży, zwłaszcza gdy do zachorowania dochodzi w pierwszych trzech miesiącach ciąży. Może być przyczyną poronienia lub powstania groźnych wad wrodzonych u rozwijającego się płodu. Niestety, większość dzieci urodzonych z wadami spowodowanymi przez wirus różyczki umiera w pierwszym roku życia.
Najczęściej na różyczkę chorują dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Obecnie choroba występuje już nieco rzadziej, gdyż dostępna jest przeciwko niej szczepionka. Okres wylęgania wynosi 14-21 dni, chory jest źródłem zakażenia na ok. 7 dni przed pojawieniem się wysypki i około 14 dni po jej ustąpieniu.
Objawy różyczki
W początkowym okresie choroby może wystąpić lekka biegunka i nieżyt górnych dróg oddechowych. U dzieci starszych często występuje ból gardła i głowy. Następnie pojawiają się wysypka, która ma kolor różowaty i charakter grudkowo-plamisty. Najpierw pojawia się ona na twarzy następnie w ciągu jednej doby zaczyna obejmować skórę całego ciała, u dorosłych może być swędząca. Jednym z głównych objawów jest również powiększenie węzłów chłonnych za uszami i poniżej potylicy. Chorobie towarzyszy zwykle umiarkowana, kilkudniowa gorączka. Bardzo rzadko dochodzi do powikłań, którymi mogą być zapalenie stawów, zaburzenia krzepliwości krwi, spowodowane zmniejszeniem się liczby płytek krwi oraz różyczkowe zapalenie mózgu. Zachorowanie na różyczkę pozostawia trwałą odporność na całe życie. Bardzo istotnie jest, aby kobieta, która planuje zajść w ciąże, była pewna tego, czy przechodziła już różyczkę, w razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci wykonanie badań i ewentualne postępowanie profilaktyczne.
Przyczyny
Wirus różyczki dostaje się do organizmu człowieka drogą kropelkową i umiejscawia się w komórkach nabłonka górnych dróg oddechowych oraz okolicznych węzłach chłonnych po namnożeniu zaś przedostaje się do krwiobiegu.
Leczenie naturalne - Aromaterapia
Można stosować kąpiele i delikatne masaże mieszkanką 2,5% olejków z krzewu herbacianego, rumianku i lawendy, działają one szczególnie dobrze w infekcjach wirusowych. Można także kilkoma kroplami tych olejków zwilżyć pościel chorego lub dodać je do aparatu nawilżającego powietrze w pokoju chorej osoby. W tym celu stosowany jest również olejek eukaliptusowy.
Dietetyka
Soki ze świeżych owoców i warzyw, bogate w witaminy, pomagają zwalczyć infekcję, przyspieszoną rekonwalescencję i wzmacniają układ odpornościowy. Doskonałym środkiem jest również miód rozpuszczony w wodzie z dodatkiem cytryny, łagodzi on objawy infekcji poprzez to poprawia samopoczucie. Polecanym produktem są także nasiona anyżku, które należy utłuc w moździerzu, po czym gotować przez 30 min. i podawać kilka łyżek dziennie. Mają one właściwości odkażające i inhalujące drogi oddechowe. Równie doskonałym środkiem jest czosnek.
Ziołolecznictwo
Zaleca się podawanie kilka razy dziennie schłodzonego naparu z krwawnika, łagodzi on objawy choroby. Z kolei napar z kwiatów bzu czarnego w połączeniu z miętą pieprzową zmniejsza gorączkę i działa uspokajająco. Gdy temperatura jest bardzo wysoka, można wspomagać jej leczenie, naparem z kocimiętki. Gdy uciążliwe są objawy skórne, można zalecić przemywanie skóry chłodnym naparem z lawendy.
Homeopatia
W przypadku, gdy w przebiegu choroby dochodzi do zaczerwienienia oczu, poleca się Pulsatillę. Preparatem zalecanym w gorączce jest Belladonna, gdy zaś dokuczliwe jest powiększenie węzłów chłonnych, stosuje się najlepiej w postaci chłodnego napoju, preparat o nazwie Phytolacca. Inne leki wspomagające lecznicze choroby to: Aconite i Mercurius sol.
