Papaja to owoc melonowca właściwego z rodziny melonowcowatych. Pochodzi z południowego Meksyku, skąd szybko rozprzestrzenił się na obszary tropikalne Ameryki, Azji i Afryki. W Europie papaja pojawiła się w końcu XVII w. i dziś jest jednym z najpopularniejszych owoców tropikalnych, który jednak jako dość delikatny nie jest zbyt często spotkany w sprzedaży. Melonowiec ma długi, nagi pień, a na wierzchołku niewielkie, dłoniasto wycięte liście siedmiu płatach. Pod nimi zwisają owoce tworzące rodzaj grona. Już w pierwszym roku uprawy melonowiec może dać ok. 100 szt owoców. Są one w zależności od gatunku, o różnej wielkości 15-60 cm, i wadze 8-10 kg; różnego kształtu- okrągłe lub wydłużone; różnego koloru skórki- pomarańczowe, czerwonawe, zielone, żółtawe. Papaje są cenione ze względu na swój smak i aromat ich pamarańczowożółtawy miąższ jest słodki, miękki i orzeźwiający ( mniejsze odmiany są zwykle smaczniejsze). Zawierają witaminy B1, B2 i C w podobnych ilościach jak pomarańcza, a także witaminę A. Najlepiej spożywać je surowe, można dodać cukru, soku z cytryny, soli lub pieprzu. Mogą też być gotowane jak warzywa. Jeśli ich miąższem posmarujemy mięso, po pewnym czasie stanie się ono kruche. Pokrojone owoce papai nadają się na sałatkę i do deserów- ciastek lub lodów. Właściwości lecznicze ma miąższ owocu, zawarte w nim czarne ziarna (gorzkie po rozgryzieniu) oraz liście melonowca. Dojrzały owoc może być składnikiem. Niedojrzały nadaje się do robienia pikli i przetworów można, go przyrządzać jak dynię.

Stosowana wewnętrznie

Papaja:

• dobrze działa na układ pokarmowy- łagodzi niestrawności, likwiduje wzdęcia, ułatwia trawienie, pomaga w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy;
• poprawia pracę wątroby, zmielone nasiona są skuteczne przeciw pasożytom jelit.

Stosowana zewnętrznie

miąższ z dojrzałej papai:

• można stosować do pielęgnacji skóry- oczyszcza ją i wygładza.
• okłady z gorących liści działają łagodząco w dolegliwościach stawów, pomagają też na stłuczenia i ropiejące skaleczenia.