Przypuszcza się, że migdałowiec zwyczajny pochodzi ze Środkowego Wschodu. Obecnie uprawiany jest głównie w krajach śródziemnomorskich i Kalifornii. Ze względu na piękne i wcześnie pojawiające się kwiaty często sadzony jest w ogródkach, ale przede wszystkim uprawiany jest dla owoców zawierających nasiona, zwane migdałami. Migdałowiec jest krzewem lub drzewem dorastającym do 10 m wysokości. Jego liście mają kształt lancetowaty i piłkowane brzegi. Kwiaty zachwycają odcieniami różu, wyrastają pojedynczo lub w pęczkach. Pojawiają się na drzewie zawsze przed rozwojem liści. Migdały zaczyna się zbierać, gdy wypadają z otwierającej się owocami, następnie suszy się na słońcu. Można z nich wyrabiać olej tłoczony na zimno lub gorąco ( używany m.in. do produkcji wielu kosmetyków i do celów spożywczych). Migdały zawierają wartościowe białko, tłuszcz, witaminy A, E i B oraz wiele składników mineralnych ( wapń, żelazo, magnez, fosfor i potas) Migdały gorzkie zawierają amygdalinę, która rozpadając się tworzy cyjanowodór - niebezpieczną truciznę. Nawet 10 kropli oleju z tych migdałów można spowodować śmierć. Dlatego więc odmiana gorzka można być spożywana jedynie po uprzedniej obróbce cieplnej.

Migdały zawierają dużą ilość białka, wapnia i żelaza.

Stosowane zewnętrznie

Olej migdałowy ma działanie wygładzające i natłuszczające skórę, można go stosować u dzieci cierpiących na ciemieniuchę; produkuje się z niego również
delikatne mydła dla niemowląt.

Stosowane wewnętrznie

Migdały zapobiegają chorobom układu krążenia, zawałom, miażdżycy, zwyrodnieniom tętnic, wspaniale działają na serce, obniżają poziom cholesterolu we krwi, wzmacniają zęby i kości, a rekonwalescentom pomagają odzyskać siły, jednak należy pamiętać, że są ciężkostrawne.