Pokrzyk wilcza jagoda jest dużą (do 2 m) byliną z rodziny psiankowatych (Solanaceae). Ma rozgałęzioną łodygę, jajowate lub eliptyczne liście i charakterystyczne kwiaty o brunatno-fioletowej koronie (od wewnątrz żółtawej), zwisające w dół. Dojrzały owoc to czarna, błyszcząca jagoda, osadzona w rozwiniętym kielichu. Pokrzyk kwitnie od czerwca do sierpnia - na jednym pędzie można znaleźć dojrzałe i niedojrzałe owoce, kwiaty i rozkwitające pączki. Rośnie w lasach liściastych, zwłaszcza wśród buczyny, na wzgórzach i terenach podgórskich Europy, Azji i północnej Afryki. W Polsce występuje w południowych rejonach. Jest silnie trującą rośliną, ale spotyka się ją dość rzadko. Na szczęście jest łatwa do rozpoznania. W Polsce została objęta częściową ochroną. Zawiera bardzo toksyczne alkaloidy (otrzymuje się z nich silną truciznę - atropinę), silnie działające na organizm ludzi i zwierzęcy, a także pochodne kumaryny, garbniki i kwasy organiczne. Liście, ziele i korzeń to ważne surowce do wyrobu leków, stosowanych m.in. w okulistyce i chirurgii.

W razie zatrucia należy wywołać wymioty, podać roztwór kwasu garbnikowego lub mocną herbatę i natychmiast wezwać lekarza.

Uwaga

Pokrzyk wilcza jagoda może być stosowany tylko na zalecenie lekarza i w ściśle określonych dawkach leczniczych. Trujące dawki porażają ośrodkowy układ nerwowy i powodują śmierć. Dzieci mogą ulec zatruciu po spożyciu kilki jagód. Zatrucia objawia się:

• rozszerzeniem źrenic
• pogorszonym widzeniem
• suchością i zaczerwienieniem skóry
• niepokojem i podnieceniem
• halucynacjami
• wreszcie głębokim, narkotycznym snem kończącym się śmiercią

Stosowany wewnętrznie

W dawkach leczniczych pokrzyk wilcza jagoda obniżą wydzielanie gruczołów wewnętrznych i łagodzi skurcze.