Dzika róża jest rośliną z rodziny różowatych (Rosaceae). To jeden z najpospolitszych krzewów w Polsce. Występuje na brzegach lasów, w zaroślach, w pobliżu domostw, na nizinach i w górach, zadowalając się ubogimi i suchymi glebami. Pojawia się w ogrodach i parkach w postaci żywopłotów. Owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu, pozostają na gałązkach do zimy. Są czerwone, zawierają wewnątrz owłosione rozłupki. Zbiera się je dojrzałe jeszcze nie zmarznięte, bez szypułek.
Wysuszone mogą być przechowywane 2 lata. Surowcem leczniczym są owoce, kwiaty i liście dzikiej róży.
Dzika róża to naturalne źródło witaminy B1, B2, C, K. Zawiera też związki karotenoidowe – prowitaminę A (karoten), wiele katalizatorów i biostymulatorów m. in. o działaniu moczopędnym, żółciopędnym i wzmacniającym oraz przeciwszkorbutowym.

Kwiaty dzikiej róży są różowe lub białe.

Stosowana zewnętrznie

Jako olejek różany otrzymywany z nasion dzika róża leczy egzemy, uszkodzenia sutków karmiących matek, odleżyny, rany, wypryski i oparzenia.

Stosowana wewnętrznie

Jako odwar z rozdrobnionych owoców bez nasion i włosków dzika róża pomaga przy chorobie wrzodowej żołądka i jelit. Syropy i nalewki wspomagają układ odpornościowy w walce z chorobami zakaźnymi, gorączką, przeziębieniem, grypą i w stanach pooperacyjnych. Napar zaleca się przy awitaminozie, biegunkach, schorzeniach nerek, pęcherza i woreczka żółciowego. Mogą być skuteczne przy owrzodzeniach jamy ustnej i zapaleniu gardła.
Bardzo zdrowym i smacznym naturalnym wyciągiem z owoców dzikiej róży jest wino. Owoce róży są składnikiem wielu mieszanek ziołowych, np. sercowych, żółciowych, moczopędnych.