Epilepsja, czyli padaczka, jest chorobą będącą rezultatem zaburzeń aktywności elektrycznej mózgu. U osoby zdrowej impulsy elektryczne w mózgu są uporządkowane i regularne. U chorych na padaczkę stają się one nagle nieuporządkowane, o wzmożonej aktywności, wywołując drgawki całego organizmu. Sygnały takie mogą powstawać tylko w jednej części mózgu (epilepsja częściowa) lub mogą obejmować cały mózg (epilepsja uogólniona). Epilepsja częściowa może być prosta lub złożona, a epilepsja ogólna - wielka lub mała.

Objawy epilepsji

Podczas napadu epilepsji wielkiej (tzw. grand mal) pacjent traci przytomność, jego ciało sztywnieje, występują skurcze i drgawki, a oddech staje się nieregularny. Chory może bezwiednie oddać mocz i kał. Przytomność powraca po 5-30 minutach, ale przez pewien czas pozostaje zdezorientowanie i zmieszanie. Chory nie pamięta napadu. w napadzie epilepsji małej chory również traci przytomność, ale na krótko od kliku do 30 sekund. Wygląda to trochę na chwilowy brak uwagi. Takie napady występują głownie u dzieci.

Atak epilepsji częściowej poprzedzają urojenia smakowe, wzrokowe lub zapachowe oraz tiki. W prostej epilepsji częściowej chory zachowuje świadomość. W złożonej - traci ją częściowo lub całkowicie. Dla obserwatora z zewnątrz taki atak wygląda jak chwilowe oszołomienie. W większości wypadków występują pojedyncze napady padaczkowe, niekiedy jednak, zwłaszcza u gorączkujących dzieci, ataki zdarzają się całymi seriami. Każdy pierwszy atak padaczki wymaga diagnostyki lekarza neurologa.

Przyczyny epilepsji

Przyczyny padaczki nie są dokładnie poznane, ale uważa się, że guzy mózgu, infekcje centralnego układu nerwowego, jak np. zapalenie opon mózgowych, mogą powodować epilepsję. Inną znaną przyczyną jest alkoholizm (tzw. padaczka alkoholowa), jak też narkotyki i zatrucie lekami. Uszkodzenia mózgu w wyniku wypadków, urazów głowy, udarów mózgu czy powstałe na skutek powikłań okołoporodowych również mogą powodować padaczkę.

Przyczyną tej choroby może być również zatrucie organizmu pestycydami, alergie pokarmowe i niedobory pierwiastków, takich jak magnez, selen, cynk oraz witamina B6.

Homeopatia

Homeopaci uznają konieczność leczenia konwencjonalnego, choć uważają, że wskazana jest terapia konstytucjonalna, jednak konwencjonalne leki mogą zakłócać działanie homeopatyczne. Po ustąpieniu ataku epilepsji można podać:

• Aconitum w ataku wywołanym przestrachem lub gorączką
• Belladonnę, gdy twarz chorego jest czerwona i gorąca źrenice są rozszerzone, a wstrząsy nasilają objawy.
• Chamomillę, w napadzie w czasie ząbkowania lub wybuchu gniewu , szczególnie przy zaczerwienieniu jednego policzka i zblednięciu drugiego, przy wodnistym, zielonkowatym stolcem zaciskaniu dłoni w pięść.
• Cuprum, gdy atak jest bardzo gwałtowny, twarz i usta sinieją, a kciuki są zaciśnięte w pięści.
• Glonoinum, gdy napad nastąpi po przegrzaniu , głowa jest gorąca i przekrwiona, a palce u rąk i nóg szeroko rozstawione.
• Ignatię, w ataku na tle zaburzeń emocjonalnych, przy bladej twarzy i tikach.

Technika Alexandra

Technika Alexandra równoważy i uspokaja system nerwowy, zmniejszając częstość i intensywność ataków.

Ziołolecznictwo zachodnie

Poprzez zrelaksowanie centralnego układu nerwowego dzięki kuracji ziołowej, może nastąpić zmniejszenie częstotliwości i intensywności napadów.

Uzdrowienie Duchowe

Może ono zmniejszyć intensywność i częstotliwość napadów poprzez kojący i tonujący wpływ na cały organizm.

Inne Terapie

Pomocna może być akupresura, shiatsu, a także joga. W zależności od postaci padaczki i jej leczenia farmakologicznego można stosować trening autogenny i akupunkturę. Zielarze chińscy polecają zioła uspokajające i stymulujące, są one skuteczniejsze w połączeniu z akupunkturą. Ajurweda stosuje panchakarmę, równoważącą vatha i medytację.