Naciowa odmiana pietruszki zwyczajnej jest rośliną dwuletnią z rodziny selerowatych. Uprawiano ją już w starożytnej Grecji i Rzymie, obecnie jest znana i doceniana w Europie, obu Amerykach i Australii. Wytwarza cienkie, rozgałęzione, szybko drewniejące, niejadalne korzenie. Częścią użytkową są ciemnozielone liście, wyrastające w rozetę. Są one bardzo cennym produktem spożywczym i leczniczym, zawierają dużo witamin, przede wszystkim C ( w 100g jest jej 180mg), A a także B1, B2, E i PP oraz żelazo, wapń, potas, fosfor i mangan.
Zawarty w liściach kwas foliowy ułatwia przyswajanie żelaza. Pietruszkę należy dodawać w końcowej fazie przygotowywania potraw oraz unikać gotowania, by nie straciła znacznej części swoich składników odżywczych i leczniczych.
Stosowana zewnętrznie
Zmiażdżona natka może być stosowana jako okład antyseptyczny i gojący ran oraz łagodzący ból i opuchliznę po ukąszeniu osy lub pszczoły.
Stosowana wewnętrznie
Zielona pietruszka pobudza apetyt i ułatwia trawienie, łagodzi niestrawności, wzdęcia, dolegliwości wątrobowe; ma właściwości moczopędne; wskazana jest w anemii, reumatyzmie, stanach nerwowości.