Śliwka to owoce drzew i krzewów z rodziny różowatych. Spotyka się je głównie na półkuli północnej, w strefie klimatu umiarkowanego. Istnieje kilka tysięcy odmian uprawianych wielu gatunków, stąd duża różnorodność ich wyglądu. Mają eliptyczne lub okrągłe liście o karbowanych lub piłkowanych brzegach i zazwyczaj białe kwiaty. Jadalny owoc to kulisty, owalny lub wydłużony pestkowiec o barwie fioletowej, żółtej, zielonej, różowej, czarnej lub czerwonej, miąższu miękkim lub jędrnym.
Za najcenniejsze i mające największe znaczenie gospodarcze uznaje się euroazjatyckie odmiany śliwy domowej. Uprawia się ją w Europie, Ameryce Północnej, Australii i Azji. Drzewo osiąga 13 m wysokości. Najpopularniejsze to renklody, węgierki i mirabelki. Świeże śliwki są smaczne i zdrowe. Dostarczają 60 kcal na 100g produktu. Zawierają dużo pektyn – prawie tyle, ile jabłka. Są zasobne w cukry 8%, kwasy organiczne 1,2 % , sole mineralne, a przede wszystkim w potas, fosfor, magnez, wapń, oraz w witaminy B1, B2, B6, A i niewielkie ilości witaminy C. Nadają się na przetwory, powidła, dżemy, marmolady, susze, soki pitne i mrożonki. Otrzymuje się z nich nalewki i śliwowicę.
Renkloda jest jedną z najstarszych odmian. Ma żółtozieloną skórkę, pestkę przylegającą do miąższu i okrągły kształt. Charakteryzuje ją soczysty, słodki miąższ i aromatyczny zapach. Nadaje się na kompoty, konfitury i inne przetwory.
Fioletowe, wydłużone węgierki, w postaci naturalnej, mrożone lub suszone, są wykorzystywane do zup i mięs, np. gęsi, kaczki, można je dodawać do kapusty, knedli, ciasta i deserów. Smak węgierek uwydatnia się zwłaszcza po usmażeniu.
Mirabelki to małe, okrągłe śliweczki żółtego koloru. Dojrzałe rozpływają się w ustach.

Stosowane wewnętrznie

Śliwki:

• działają moczopędnie i przeciwkamicowo;
• pomagają w zaparciach – mają działanie przeczyszczające;
• regenerują komórki nerwowe, wzmacniają układ nerwowy;
• obniżają poziom cholesterolu oraz ciśnienia krwi.