Rzeżucha jest trwałą rośliną zieloną z rodziny kapustowatych, spotykaną głownie klimacie umiarkowanym. Jest popularna w Europie Środkowej, spośród jej 100 gatunków w Polsce rośnie 9. Najważniejsza z nich to rzeżucha łąkowa występująca na wilgotnych łąkach, w łęgowych i liściastych lasach, a także na torfowiskach. Osiąga wysokość 20-70 cm. Jest niebieskawo oszroniona, ma krótkie, pełzające kłącze, prosto wzniesione, puste łodygi i pierzaste skąpo owłosione liście. Białe lub bladofioletowe kwiaty kwitną od kwietnia do lipca. Młode liście, pędy i pączki rzeżuchy łąkowej mają lekko gorzkawy, korzenny smak. Można je jeść na surowo jako sałatkę oraz dodawać do surówek i sałatek.
Rzeżuchę łąkową poleca się w szkorbucie ze względu na dużą zawartość witaminy C.
Stosowana wewnętrznie
Rzeżucha łąkowa:
- działa moczopędnie, rozkurczowo i ściągająco;
- pomaga w leczeniu reumatyzmu, kamicy moczowej, nieżytu przewodu pokarmowego;
- należy ją jeść przy zaparciach;
- świeży sok jest dobrym środkiem przeciwcukrzycowym.
Stosowana zewnętrznie
Okłady z pogniecionych świeżych liści lub soku są skuteczne w leczeniu schorzeń skórnych.