Rzepa jest dwuletnią rośliną korzeniową z rodziny kapustowatych. Pochodzi z obszarów śródziemnomorskich. Znano ją od dawna. Była bardzo rozpowszechnionym warzywem w starożytnej Grecji i Rzymie. Wielką popularnością cieszyła się także w okresie średniowiecza. W Polsce uprawiano ją i jadano bardzo często w XV i XVI wieku, za panowania Jagiellonów. Dziś nie jest tak znana i ma niewielkie znaczenie gospodarcze. Uprawia się ja w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Wytrzymuje ostrzejszy klimat, odpowiadają jej prawie wszystkie rodzaje gleb, najbardziej próchniczne. Rzepa ma lirowate, szczeciniasto owłosione liście i kulisty korzeń, a owocem jest długa łuszczyna. Korzeń może być jadalny lub pastewny i ważyć może nawet do 1,5 kg . Ma żółtawy lub biały miąższ, smakiem przypominający ziemniaka, lecz lekko cierpki. Jest bogaty w cukry i skrobię. Zawieratek witaminy C i B oraz sporo różnych soli mineralnych. Na rynku rzepa jest dostępna latem, jesienią a także zimą, gdyż może być przechowywana w kopcach i piwnicach (w piasku) dobrze znosi ujemne temperatury.
Rzepa to smaczne, zdrowe i niskokaloryczne warzywo, które powinno częściej znajdować się w naszym jadłospisie. Wykorzystuje ją zwłaszcza kuchnia makrobiotyczna. Po dokładnym umyciu i grubym obraniu kroimy korzeń w kostkę lub słupki i gotujemy w małej ilości wody z dodatkiem tłuszczu, soli i cukru do smaku. Miękką rzepkę można oprószyć mąką i posypać posiekanym koperkiem lub natką pietruszki. Smacznym dodatkiem do różnych potraw będzie również upieczona lub uduszone z przyprawami.
Zmielone nasiona rzepy (10g) dodane do naparu z kwiatu lipowego działają skutecznie w przeziębieniu i pomagają w usuwaniu piasku moczowego z nerek.
Stosowana wewnętrznie
Rzepa:
- pomaga w leczeniu przeziębienia, kataru, anginy, zapalenia oskrzeli;
- zalecana jest chorym na podagrę, łagodzi egzemy i trądzik.
Stosowana zewnętrznie
Płukanie gardła wodą pozostałą po ugotowaniu rzepy pomaga w leczeniu anginy; sok wyciśnięty z upieczonej rzepy jest skuteczny na czyraki i odmrożenia.
