Limeta zwana również limetą kwaśną, limoną lub cedratem, pochodzi z Półwyspu Malajskiego, a jej największe uprawy znajdują się w Indiach, Indonezji, Brazylii, Meksyku, na Kubie oraz Florydzie. Jest to cierniste wiecznie zielone drzewo osiągające 5m wysokości. Rosną na nim pachnące, owalne wydłużone liście. Małe, białe kwiaty zebrane są w siedmiokwiatowe kwiatostany. Owoce mają do 5 cm średnicy i są okrągłe, żółtawozielone lub żółte. Mają cienką, gorzką woskowatą skórkę. Miąższ składa się z 10-12 segmentów, jest bardzo soczysty, kwaśny i aromatyczny. W limecie wyodrębniono kwasy organiczne, witaminy C, P i B. Jest to 1/3 mniejsza, ma dużo kwaśniejszy smak. W kuchni używa się jej oszczędniej niż cytryny. Ze względu na to, że zawiera więcej kwasu cytrynowego niż cytryna, nie nadaje się do jedzenia na surowo, ale sok służy do produkcji napojów orzeźwiających.

Z owoców przyrządza się wyśmienite konfitury, dżemy, lemoniady dodawane są do lodów i sorbetów, a także sosów i wielu orientalnych potraw mięsnych i rybnych.

Stosowana zewnętrznie

Olejek eteryczny z owoców limety:

• dodawany jest do orzeźwiających relaksujących kąpieli, używany jest w aromaterapii;
• sok z limety pomaga w zapaleniu skóry, egzemie grzybicy, łamliwych paznokciach, łojotoku, oczyszcza skórę;
• sokiem można płukać gardło w zapaleniach.

Stosowania wewnętrzne

Limeta:

• jest wspaniałym źródłem witaminy C, chroni przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, mobilizuje siły obronne organizmu, uodparnia, usuwa z ustroju toksyczne substancje;
• obniża gorączkę, leczy przeziębienia, grypę, anginę, reumatyzm, szkorbut, awitaminozę, pomaga w leczeniu wrzodów żołądka, anemii, żółtaczki, infekcji jelitowych i płucnych, nieżytów żołądka, kamicy moczowej, podagry, zapalenia korzonków nerwowych, puchliny wodnej.