Kukurydza pochodzi z Ameryki Środkowej ( Meksyku lub Gwademali) i Południowej, gdzie od tysiącleci uprawiana była przez Majów i Azteków. Dzisiaj jej plantacje znajdują się w krajach o klimacie gorącym lub umiarkowanym. W Polsce jej uprawa nie jest łatwa z powodu zbyt zimnego i krótkiego lata. Jest to jednoroczna roślina z rodziny traw, osiągająca do 2,5 m wysokości. Ma grubą łodygę z gąbczastym rdzeniem i duże, długie naprzemianległe liście. Kwiaty kukurydzy są rozdzielnopłciowe i znajdują się w różnych miejscach rośliny. Męskie zebrane są na wierzchołku pędu w wierzchołkowate kwiatostany. Kwiaty żeńskie zebrane są w kwiatostany zwane kolbami, które znajdują się w pochwach liści i okryte są warstwami liści okrywających. Na szczycie kolby widoczne są pęczki nitkowatych, zielonych, jedwabistych włosków. Kwiaty zapylane są przez przełyk przenoszonych przez wiatr. Owocem kukurydzy jest okrągławy, duży ziemniak w żółtym kolorze. W kukurydzy wykorzystuje się znamiona, czyli miotełkę włosków, kolby, łodygi i liście. Znamiona zawierają olejek eteryczny, olej tłusty, garbniki, żywice, cukry, kwasy organiczne, witaminy C i K oraz sole mineralne. Ziarno kukurydzy bogate jest w wodę, białko, tłuszcz, włókno surowe, witaminy A, B1, B2,E oraz C. Żadne ze zbóż nie zawiera tyle tłuszczu co kukurydza, jest to tłuszcz bardzo zdrowy, ponieważ zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, głównie linolowy i linolenowy, niezbędne dla prawidłowego rozwoju człowieka.
Kukurydza jest jednym z podstawowych zbóż. Otrzymuje się z niej kaszę i bardzo delikatną mąkę. Dostarcza cukru, paszy dla zwierząt, skrobi, a także wartościowego oleju jadalnego, który wykorzystywany jest w piekarnictwie, przy produkcji serów topionych, majonezu, margaryny, wyśmienicie smakuje w sałatkach, używany jest również w produkcji i leków i wielu kosmetyków.
Pochwy liściowe kukurydzy służą do produkcji papieru, a łodygi i liście stosowane są do wyrobu alkoholu. W Ameryce Południowej po przeżuciu i sfermentowaniu ziaren kukurydzy Indianie przygotowywali masato- niezwykle popularny napój alkoholowy. Kukurydza wyśmienicie smakuje świeża, jak i konserwowa, przy czym warto wiedzieć, że jej przetwarzanie nie powoduje strat składników pokarmowych.

Stosowana wewnętrznie

• Wywar ze znamion kukurydzy od wieków uznawany jest za środek moczopędny, rozkurczowy i przeciwzapalny, pomocny w kamicy nerkowej, zapaleniu nerek i wątroby, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych, zapaleniu miedniczek nerkowych, paradontozie, reumatyzmie, skazie moczanowej, cukrzycy, otyłości, 
• zwiększa wydzielanie żółci oraz ilość usuwanych z moczem moczanów, fosforanów i szczawianów, likwiduje obrzęki spowodowane niewydolnością nerek, reguluje miesiączkę, oczyszcza organizm, zwiększa popęd płciowy, obniża ciśnienie krwi;
• mąka kukurydziana polecana jest rekonwalescentom i osobom nie tolerującym glutenu pszenicy;
• olej kukurydziany obniża poziom cholesterolu we krwi;
• nasiona działają osłaniająco, gojąco i regenerująco na błony śluzowe żołądka i jelit, szczególnie pomocne są w przypadku wrzodów żołądka.

Produkty wytwarzane z kukurydzy stanowią jeden z podstawowych pokarmów zbożowych w diecie bezglutenowej.