Kminek zwyczajny należy do rodziny baldaszkowatych. Jest rośliną dwuletnią, bardzo popularną, znaną już w epoce kamiennej. Występuje w stanie naturalnym przez długie lata w tych samych miejscach, na ziemi urodzajnej, niezbyt nasłonecznionej. Ma swoisty, mocny zapach i lekko drapiący smak. Surowcem leczniczym są owoce. Koszyczki kwiatowe zbiera się w połowie lata, a kiedy dojrzewają wysypuje się z nich nasiona. Kminek jest cennym sprzymierzeńcem naszego trawienia. Stosuje się go przede wszystkim jako przyprawę do wszystkich ciężej strawnych potraw. Najlepiej zmieszać do pół na pół z majerankiem, zemleć i trzymać w szczelnym naczyniu, stosując do wszystkich tłustych mięs, pasztetów, kapusty, grochu itp. zamiast odstawiać te potrawy ze szkodą dla zdrowia. Unikanie kminku w potrawach, szczególnie kapustnych, wieprzowinie i razowym chlebie może doprowadzić do wzdęć i boleści nawet przy zdrowym żołądku. przedawkowanie kminku nie może zaszkodzić.

Mieszanki; przy wzdęciach i kolce kminek miesza się z rumiankiem i tatarakiem; przy biegunce -z rzepikiem pospolitym i wawrzynem szlachetnym; przy zapaleniu oskrzeli z szantą zwyczajną.

Stosowany zewnętrznie

Jako wywar kminek zwyczajny:

• poprawia osłabiony słuch.
• działa też przeciwświerzbowo, leczy wysypki skórne i zatopione zapalenie sutka.
• jest skuteczną płukanką przy zapaleniu krtani.

Stosowany wewnętrznie

W postaci naparów i nalewek kminek zwyczajny:

• łagodzi wzdęcia i kilkę jelitową oraz pobudza apetyt,
• ma właściwości ściągające, więc jest stosowany przy biegunkach.
• pomaga przy zapaleniu oskrzeli oraz przy bólach menstruacyjnych.
• pobudza laktacje oraz poprawia trawienie u niemowląt.
• powinien być stosowany przy niewydolności woreczka żółciowego, z innymi ziołami też w żółtaczce.