Na zachodnich stokach Andów, od Kolumbii, przez Ekwador po Peru rośnie tojowiec kondurango - krzewiaste pnącze o zdrewniałych lianach należące do rodziny trojeściowatych. Okryte jest szarą korą, a młode pędy mają kutnerowate, brązowe lub oliwkowe włoski. Liana osiąga około 10 cm grubości. Liście mają jajowaty lub sercowaty kształt, są długie na około 15 cm i pokryte gęstym, wełnistym włosem. Białe kwiaty pięknie pachną, osiągają niewielkie rozmiary i zebrane są w małe podbaldachy w kątach górnych liści. Owocem jest wydłużona torebka osiągająca około 12 cm długości.
Surowcem wykorzystywanym w lecznictwie jest wysuszona kora pni gałęzi. Zawiera ona gorczyce, flawonoidy oraz kumarynę.
Surowcem leczniczym jest kruszona kora tojowca.
Stosowany wewnętrznie
Odwar z kory tojowca kondurango pobudza wydzielanie śliny oraz oku żołądkowego, poprawia apetyt, działa znieczulająco, usprawnia procesy trawienne, leczy schorzenia przewodu pokarmowego, jest to znany środek pomocny w leczeniu nowotworów żołądka, Indianie Ameryki Południowej stosują go w ukąszeniach węży i jadowitych owadów.