Ślaz dziki to ładna, krzaczasta bylina z rodziny ślazowatych, występująca pierwotnie w południowej Europie i Azji. Obecnie można ją spotkać na przymrozkach i rumowiskach obu półkul w strefach podzwrotnikowych i umiarkowanych. Występuje pod licznymi lokalnymi nazwami, znana jest jako ślaz leśny, ślaz zajęczy, ślaz gęsi, malwa dzika czy guziczkowe ziele. Surowcem leczniczym są świeżo rozwinięte kwiaty i liście. Ma działanie przeciwzapalne, wykrztuśne, ściągające zmiękczające skórę. łagodzi podrażnienia, zwłaszcza błony śluzowej jamy ustnej i gardła.

Stosowany zewnętrznie

Okład ze śluzu pomagają w leczeniu owrzodzeń i oparzeń, przyspieszają gojenie się ran, leczą zapalenia spojówek, przetoki łzowej. Napar z kwiatów stosujemy do płukania jamy ustnej w stanach zapalnych, dodany do kąpieli działa regenerująco i przeciwzapalnie na skórę, ma właściwości kosmetyczne, pomaga w leczeniu zewnętrznych egzem, używa się go również w schorzeniach kobiecych, np.: w stanach zapalnych macic, zapaleniu gruczołu sutkowego.

Stosowany wewnętrznie

Napar lub odwar z kwiatów stosuje się przy:

• schorzeniach górnych dróg oddechowych
• nieżycie gardła i krtani
• w suchym kaszlu ze skąpą wydzieliną
• chrypce
• otyłości
• zaparciach atonicznych
• gojeniu wrzodów żołądka, jelit i dwunastnicy

Wyciąg z tego zioła stanowi antidotum przeciw wielu silnym truciznom.