Rzepik to bylina z rodziny różowatych. W strefie klimatów umiarkowanych półkuli północnej występuje 10 gatunków tej rośliny. Rośnie na półsuchych łąkach i słonecznych leśnych polanach. Ma owłosioną łodygę, w dolnej części liściastą, parzyste liście z długimi ogonkami i niewielkie żółte kwiaty w kłosach, rozwijające się kolejno od dołu ku górze. Owoce są kolczaste. W Polsce występują 3 gatunki, najpopularniejszy z nich to rzepik pospolity rosnący w zaroślach i na przydrożach. Dochodzi do 1 metra wysokości. Kwitnie od czerwca do sierpnia, pachnie lekko żywicą. Rzepik zawiera garbniki, gorycz, olejek eteryczny, witaminę C, sole mineralne i flawonoidy. Roślina w całości wykorzystywana jest w ziołolecznictwie.

Łodygi grubsze niż 5 mm zmniejszają wartość leczniczą rośliny.

Odwar z rzepiku może zastąpić herbatę, można go pić bez ograniczeń.

Stosowany zewnętrznie

Odwar używany jest na okłady do przemywania i płukania przy otarciach skóry, wypryskach, wspomaga gojenie się ran. Może być stosowany w zapaleniach żył i gardła. Pomaga w chorobach skórnych wynikających ze złej przemiany materii (trądzik) i awitaminozach, działa kojąco na przemęczone oczy i zaczerwienione spojówki. Jest skuteczny na okłady przeciw hemoroidom. Służy jako płukanka w zapaleniach jamy ustnej, stosowany jest również w irygacji w zapaleniu pochwy.

Stosowany wewnętrznie

Jako napar lub nalewka pomaga przy wrzodach żołądka i jelit, zapaleniach woreczka żółciowego, zastoju żółci. Leczy biegunki, zaburzenia trawienia, dolegliwości wątrobowe, pobudza apetyt. jest skuteczny przy niedokwaśności żołądka, drobnych wewnętrznych krwawieniach z uszkodzonych naczyń włosowatych, a także w lekkich zatruciach pokarmowych (szczególnie u dzieci). Jako lek kwiatowy jest jednym z "dwunastu uzdrowicieli" dr. Bacha, wskazanym dla tych, którzy udając radość, maskują prawdziwe uczucia oraz łatwo ulegają wpływom innych. Może być stosowany przy zaburzeniach miesiączkowania, przeziębieniach i reumatyzmie.