Rutwica lekarska jest byliną z rodziny motylkowatych o wysokości do 60 cm. Rośnie w środkowej i południowej Europie oraz Azji Mniejszej, w Polsce przede wszystkim na południu. Jest rośliną trwałą, dość dekoracyjną, o liściach z krótkimi ogonkami, nieparzystopierzastych, lancetowatych. Kwitnie od lipcu i sierpniu, ma fioletowe, niebieskie, a czasem białe kwiaty. Wymaga dobrej ziemi uprawnej, dlatego poza ogrodami spotyka się ją rzadko. Gatunek śródziemnomorski rośnie na bagnistych, wilgotnych łąkach i nad brzegami potoków, na glebach próchnicznych, gliniastych, w miejscach ciepłych, chronionych od wiatru. Rutwica zawiera substancje zasadowe, garbniki, saponiny, gorycze, cukier, flawonoidy i oleje. Jest wartościową rośliną pastewną, a w Europie Południowej uprawia się ją także na jarzynę. Stosowana jest w ziołolecznictwie, stanowi składniki mieszanek ziołowych.

Wyciągi z rutwicy lekarskiej stosowane są pomocniczo do zwiększenia działania promieniowania rentgenowskiego.

Uwaga

Większe dawki rutwicy lekarskiej wywołują zatrucia.

Stosowana zewnętrznie

Wyciągi z rutwicy dodawane są do maści, goją zranienia skóry, zabliźniają uszkodzenia.

Stosowana wewnętrznie

Jako napar zwiększa wydzielanie mleka u matek karmiących oraz poprawia jego skład. Ma działanie moczopędne i napotne. Obniża zawartość cukru we krwi, jest jednak dość toksyczna, nie zastępuje insuliny. Może być stosowana przy lżejszych przeziębieniach i w stanach zapalnych dróg moczowych.