Jest to roślina występująca powszechnie i chętnie wykorzystywana w lecznictwie ludowym i ziołolecznictwie. Starożytni Grecy nazywali ją "ziemnym jabłkiem" z powodu delikatnego jabłkowego zapachu liści.

Rumianek znany był do niedawna pod nazwą Matricaria, podkreślającą jego znaczenie w leczeniu dolegliwości kobiecych. Ma niemal identyczne właściwości i zastosowanie jak rumian szlachetny.

Uwaga

Kobiety w ciąży powinny zrezygnować ze stosowania olejku rumiankowego, gdyż pobudza on macicę do skurczów.

Rumianek ma właściwości dezodorujące, neutralizujące toksyny bakteryjne i pobudzające przemianę materii w skórze.

Stosowany wewnętrznie

Wywary z rumianku są szczególnie cenione ze względu ma jego działanie przeciwbakteryjne, pęcherza moczowego i wszelkich zaburzeniach funkcjonowania przewodu pokarmowego podaje się herbatę z koszyczka rumianku, która także pobudza apetyt u osób cierpiących na zaburzenia łaknienia; zioło to znane jest w działania rozkurczowego i podawane bywa w stanach skurczowych jelit oraz żołądka zarówno u dorosłych, jak i u dzieci.

Stosowany zewnętrznie

Rumianek stosowany jako okład na skórę i błony śluzowe pomaga w leczeniu stanów zapalnych, owrzodzeń, ran, oparzeń słonecznych; wykorzystuje się również jego działanie przeciwzapalne w różnych dolegliwościach kobiecych; w stanach zapalnych spojówek, zapaleniach rogówki i tęczówki zaleca się przemywanie oczu wywarem z rumianku; zioło to nie wywołuje reakcji alergicznych i odczynów uczuleniowych, jest więc polecane w formie parówek osobom o cerze szczególnie wrażliwej. Rumianek w połączeniu z szałwią i liśćmi mięty może być stosowany w codziennej higienie jamy ustnej, zmniejszając ryzyko wystąpienia chorób przyzębia.