W antyku róża była używana za kwiat niezwykły o bogatej symbolice - kąpano się w różanej wodzie, wypychano poduszki płatkami różanymi, z owoców róży dzikiej sporządzono wino oraz wyszukane potrawy. Róża dzika jest powszechnie występującym krzewem kolczastym, rośnie na miedzach, na skraju lasu, na wszelkiego rodzaju nieużytkach. Jako krzew ozdobny często bywa sadzona w parkach i ogrodach w formie wolno rosnących krzewów lub żywopłotów. Owocuje okrągłymi czerwonymi kulkami wypełnionymi nasionami. Ze względu przyjemny zapach w okresie kwitnienia róża dzika bywa często sadzona w pobliżu altan ogrodowych i miejsc wypoczynku.
Jedzenie świeżych owoców pomaga uzupełnić brak witaminy C w organizmie.
Stosowana zewnętrznie
Okłady z wywaru z róży dzikiej przynoszą poprawę w leczeniu chorób skóry ze skłonnością do powstawania krwiaków i wybroczyn. W chorobach przyzębia zalecana jest płukanie jamy ustnej odwarem z róży dzikiej.
Stosowana wewnętrzni
Owoce róży dzikiej cenione są ze względu na dużą zawartość witaminy C, poza tym wykazuje działanie przeciwskurczowe i uspakajające. Róża dzika jest wykorzystywana w leczeniu schorzeń układu moczowego, działając moczopędnie eliminuje z ustroju szkodliwe produkty przemiany materii. Preparat z tej rośliny są stosowane w zaburzeniach trawienia, gdyż powodują zwiększone wydzielanie żółci. Właściwości przeciwbólowe róży dzikiej wpływają kojąco na kolki, bóle pochodzące z dróg moczowych i żółciowych. Róża dzika jest cennym lekiem dla osób wyniszczonych długotrwałą chorobą, a także dla ludzi w podeszłym wieku jako uzupełnienie codziennej diety w okresach jesienno-zimowych. Wywary z tej rośliny polecane są w przypadku często występujących krwotoków i nadmiernej łamliwości naczyń