Podbiał pospolity jest byliną z rodziny złożonych. To często spotykany na nizinach chwast, rosnący na glebach gliniastych. Jest rośliną trwałą, niską. Z pełzającego, łuskowatego kłącza wyrastają łodygi zakończone jednym koszyczkiem. Żółty kwiat, podobny do kwiatu mniszka, jako jeden ze zwiastunów wiosny pojawia się w marcu. Sercowate, ząbkowane liście, pod spodem biało omszone (stąd nazwa rośliny), wyrastają później. Podbiał zawiera przede wszystkim ślizu, a także m.in. garbniki, olejki eteryczne, kwasy organiczne, cukry i dużo soli mineralnych (zwłaszcza cynkowych).

Podbiał pospolity ma szerokie zastosowanie zewnętrzne i wewnętrzne.

Stosowany zewnętrznie

Świeże, pogniecione liście podbiału lub odwar z nich stosuje się na okłady przy wzbierających wrzodach, otarciach i obrzękach. Napar z koszyczków jako okład łagodzi podrażnioną skórę (Np. od słońca), można nim też przemywać twarz przy tłustej cerze. Ususzone liście palone w fajce przynoszą ulgę przy astmie.

Stosowany wewnętrznie

Kwiaty i liście podbiału pospolitego działają wykrztuśnie, powlekająco i rozkurczowo. Jako napar stosuje się je w kaszlu, gorączce i nieżytach dróg oddechowych. Łagodzą bóle, podrażnienia i zapalenia, zmniejszają przekrwienie i niszczą florę bakteryjną. Napar można pić w przypadku biegunek. Sole mineralne, a zwłaszcza cynk, bardzo dobrze wpływają na funkcje gruczołów wewnętrznych (np. tworzenie insuliny). Odwar z liści można płukać bolące gardło.