Spotyka się również inne nazwy tej rośliny: jams skrzydlaty lub ignam skrzydlaty. Najprawdopodobniej pochrzyn skrzydlaty, należący do rodziny pochrzynowatych, pochodzi z Himalajów, a jego największe uprawy znajdują się obecnie w Indiach, na wschodnich terenach Afryki, w Gujanie, na Filipinach, Polinezji, Antylach i Madagaskarze.

Kłącze rośliny ma zastosowanie lecznicze w chorobach układu moczowego.

Jest to zielone, bardzo trwałe pnącze, które ma czterokanciastą, oskrzydloną łodygę. Kłącze pochrzynu osiąga naprawdę wielkie rozmiary - może mieć nawet 2 m długości i około 18 kg wagi. Ma ono wydłużony kształt, jego wnętrze jest białe lub różowawe, a na zewnątrz brunatne. Liście mają sercowaty lub jajowatych kształt. Pochrzyn to roślina rozdzielnopłciowa. Kwiaty są niepozorne, drobne i żółtawe. Męskie tworzą groniaste, rozgałęzione kwiatostany, żeńskie natomiast dają tylko pojedynczą gałązkę z niewielką liczbą kwiatów. Bulwy pochrzynu używane są w lecznictwie. Zawierają gorzką substancję, która może być bez problemu usunięta przez płukanie. Dzięki temu w wielu rejonach świata spożywane są jak ziemniaki.

Stosowany wewnętrznie

Odwar lub nalewki z bulwy pochrzynu skrzydlatego stosowane były kiedyś do regulacji poczęć i jako środek zapobiegający poronieniom, czasem służy jako środek antykoncepcyjny, wykazują działanie przeciwzapalne, żółciopędne, napotne, stosowane są w chorobach przewodu pokarmowego, zatruciach pokarmowych, leczą zaburzenia układu moczowego, wzmacniają nerki, likwidują infekcje i zapalenia dróg moczowych.