Ogórecznik lekarski zaliczany jest do rodziny roślin szorstkolistnych. Charakteryzuje się owalnymi liśćmi i łodygą pokrytą drobnymi włoskami. Zakwita niebiesko-czerwonymi lub białymi kwiatami. Rośnie do wysokości 70 cm. Roślina pochodzi z terenów basenu Morza Śródziemnego i Syrii. Pierwotnie była uprawiana przez Arabów, którzy w okresie średniowiecza przyczynili się do jej rozpowszechnienia na terenach Półwyspu Iberyjskiego. Od stuleci ogórecznik lekarski stosowany był jako zioło przyprawowe i lecznicze. W Europie Środkowej można go spotkać w formie zdziczałej na terenach o dobrych, żyznych glebach. W Ameryce Północnej oraz Europie Południowej zioło to jest uprawiane na dużą skalę.

Stosowany zewnętrznie

Okłady sporządzane z naparu pomocne są w leczeniu stanów zapalnych skóry, szczególnie owrzodzeń, czyraków i wyprysków.

Stosowany wewnętrznie

Napar wykorzystuje się w leczeniu zapalenia opłucnej, pobudza on także proces laktacji u kobiet karmiących, podaje się go w stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, żołądka i oskrzeli, stabilizuje wydzielanie hormonów przez nadnercza.

Ogórecznik zawiera dużo wapnia, potasu i soli mineralnych.